Dębionek

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z 1900 r.
Na początku XVII w. właścicielami Dębionka byli Michał a następnie Wojciech Witosławscy, dalej Krystyna z Witosławskich i Aaron Jemiołkowski, którzy sprzedali swoją część Stanisławowi Jemiołkowskiemu. Właścicielem 2. części Dębionka był Piotr Jutrowski. W połowie XVII w. dziedzicem nadal był Stanisław, żonaty z Jadwigą z Czackich, który w 1646 r. sprzedał wieś za 180 tys. złp. Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu. Na początku XVIII w. właścicielem majątku był Władysław Krzycki herbu Kotwicz, starosta zieleniewski, żonaty z Teresą Nieżychowską herbu Pomian. W 1759 r. w wyniku działów rodzinnych klucz witosławski wraz z Dębionkiem dostał Józef Krzycki herbu Kotwicz.
Wśród jego rodzeństwa była Teofila, zamężna z Janem Korytowskim, która w wyniku tychże działów otrzymała posag 150 tys. złp. oraz kamienicę w rynku w Poznaniu zwaną Krzyckich (dawniej Kinigów). Około 1790 r. Józef zawarł związek małżeński z około 30 lat młodszą Katarzyną Bronikowską. Mieli syna Antoniego, który ożenił się ok. 1820 r. z Karoliną Jeszke. Ze związku tego pochodził syn Alojzy. Tu urywają się zapiski o polskich właścicielach majątku. Dwór wzniesiony został około 1900 r. prawdopodobnie dla niemieckich właścicieli. W 1926 r. majątek liczył 128 ha, w tym 121,5 ha ziem uprawnych i był w posiadaniu Wacława Cotta. W czasie wojny wieś nosiła nazwy: do 1942 r. ? Debenke a od 1942 do 1945 r. ? Benkenau.

Źródła: Teki Dworzaczka;
Wikipedia;
Księga adresowa gospodarstw rolnych woj. poznańskiego 1926.

Opis

Budynek parterowy wzniesiony na planie prostokąta, na kamiennej podmurówce, podpiwniczony, nakryty dachem dwuspadowym. Na skutek przebudowy budynek pozbawiony cech stylowych. Na zachód od byłego dworu znajduje się dawne podwórze gospodarcze.

Park

Pozostałości parku z XIX w. Dwór położony jest na niewielkim wzniesieniu. W jego otoczeniu rośnie kilka wiekowych drzew, a w niewielkiej odległości na zachód znajduje się niewielki stawek.

Inne

Zabudowania gospodarcze i folwarczne z XIX i XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011