Chodeczek

Stan obecny

Właścicielem jest Ośrodek Hodowli Zwierząt Zarodowych. Spółka z O.O. w Chedeczku

Historia

Dwór z pocz. XX w.
Pierwszymi właścicielami dóbr chodeckich byli Rolicowie, którzy władali tymi terenami na pocz. XV w. W 1442 r. Chodecz wraz z przyległymi ziemiami przeszedł w ręce Kretkowskich. Dołęgowie Kretkowscy, wywodzili się z północnego Mazowsza i z ziemi dobrzyńskiej. Ród ten w XV w. posiadał kilka miast i kilkadziesiąt wsi prywatnych, królewskich i zastawnych na terenach dzisiejszej centralnej Polski. Władali oni dobrami chodeckimi do drugiej połowy XVI w., kiedy to najprawdopodobniej w wyniku czasowego ich zastawu, właścicielem Chodcza i Chodeczka został Mikołaj Sokołowski. Wtedy też Chodeczek stał się wsią szlachecką i od tej pory w źródłach historycznych mowa jest o Chodczu i Chodeczku, jako osobnych majątkach. Po śmierci Mikołaja Sokołowskiego w 1565 r. Chodecz oraz Chodeczek stały się znów własnością rodu Kretkowskich, którzy władali tymi terenami aż do roku 1887, kiedy to zadłużony Chodeczek kupił Karol Jan Werner. Właściciel ten w latach 1900- 1906 wybudował zachowany do dziś dwór, oraz urządził w jego sąsiedztwie park krajobrazowy. W 1928 r. , Chodeczek w drodze spadku przejął Karol Lucjan Werner, który z uwagi na niemieckie pochodzenie, mieszkał we dworze wraz z rodziną do 1945 r.
Po wojnie majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa Polskiego.
W latach powojennych przeprowadzono tu szereg remontów, i tak: 1946 r. - remont adaptacyjny, 1965-1970 r. ? remonty bieżące, 1970, 1977 r. - remonty kapitalne, 1990 r. - remont kapitalny, wymiana części stropów drewnianych.

Opis

Jest to budowla jednolita, bez wyraźnie określonych cech stylowych. Jest połączeniem pałacyku - willi w stylu włoskim, z tradycyjnym polskim dworem. W elewacji frontowej budynek zdobi ryzalit z portykiem kolumnowym wspierającym balkon. Nad nim znajduje się trójkątny fronton. Okna w układzie łuków triumfalnych na osiach.
Kubatura budynku wynosi 1050m3, a powierzchnia użytkowa 340m2. Charakteryzuje się niemal symetrycznym układem elewacji i wnętrz. Do dzisiejszych czasów dotrwał w dość dobrym stanie, z uwagi na przeprowadzone powojenne remonty.
Z zewnątrz nie dokonano znaczących przekształceń, mających wpływ na obecny wygląd budynku.

Park

Park krajobrazowy z 1906 r. zaprojektowany przez Stefana Celichowskiego. Rozplanowano go na planie wydłużonego prostokąta, jest on przykładem stylu złożonego, opartego na harmonijnym połączeniu terenów wokół głównych osi widokowych, z krajobrazowymi akcentami autonomicznych wnętrz parkowych. Przedsionkiem parku jest droga wysadzana
na przemian lipami i świerkami. Stanowi ona aleję dojazdową do założenia dworsko ? parkowego.
Granice parku otoczone są rowami melioracyjnymi, obsadzonymi od wewnątrz szpalerami grabowymi. Wzdłuż szpalerów prowadzą wąskie alejki spacerowe. Północna - obsadzona jest od strony wewnętrznej świerkami. Bezpośrednio przy wschodniej części dworu znajdowały się dawniej warzywniki i oranżeria. Od warzywnika była przeprowadzona alejka lipowa, równoległa do głównej alei osiowej całego założenia, wyodrębniona dodatkowo żywopłotem. Pomiędzy wymienionymi alejami, znajduje się owalny staw, obsadzony w chwili obecnej nieregularnie drzewami, w chwili założenia parku drzew było prawdopodobnie więcej.

Inne

Zabudowania folwarczne.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011