Skatalogowanych zabytków: 11365
Zarejestruj się
Miniatura Kozia Góra
2017, zdjęcie Joanna Kwoka
Miniatura Kozia GóraMiniatura Kozia GóraMiniatura Kozia Góra

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek KujawaJoanna Kwoka

Kozia Góra

Koseeger

Województwo:zachodniopomorskie
Powiat:białogardzki
Gmina:Karlino
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy i folwarczny z pocz. XIX w., nr rej.: A-475 z 15.03.1965 i z 25.09.1997

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Pałac z przełomu XIX i XX w.
Od średniowiecza majątek w Koziej Górze należał do pomorskiej rodziny von Podewilsów, których gniazdem rodzinnym było Podwilcze (Podewils), oddalone o kilkanaście km na płd. Rodzina ta była ściśle związana z dworem książęcym w Szczecinie. M.in. Adam Podewils jeździł z poselstwem do króla Kazimierza Jagiellończyka proszącym o rękę Anny Jagiellonki dla Bogusława X, natomiast Piotr Podewils towarzyszył księciu w wyprawie do Ziemi Świętej. W 1818 r. majątki Kozia Góra i Malonowo zostały połączone; dobra objął Heinrich F. Podewils, który przebudował dwór nadając mu obecną formę, zbudował budynki gospodarcze, założył park i ogród. Kolejną właścicielką była hrabina Jadwiga Ponińska z domu Podewils. Do 1945 r. właścicielami Koziej Góry byli von Waldowie. Po wojnie stacjonowały tu wojska radzieckie, następnie majątek przejął Skarb Państwa Polskiego, a użytkownikiem w 1947 r. zostało PGR. Obecny właściciel rozpoczął prace remontowe. Sala balowa została odbudowana w stanie surowym. Odtworzono stropy, piwnice, schody, spięto mury klamrami. Zabezpieczone zostały dachy, przybudówki, garaże i uporządkowany został cały teren łącznie z parkiem. Są architektoniczne plany przebudowy, a raczej przekształcenia głównego budynku na hotel i podniesienia stropu, aby uzyskać dodatkowe piętro. Obiekt wystawiony jest na sprzedaż.

Opis

Pałac neogotycki. Malownicza, niejednorodna budowla, której najstarsze fragmenty pochodzą z XVII w i z pocz. XVIII w. Wzniesiona jest na rzucie podłużnym, zbliżonym do litery "T", frontem zwrócona na płd. Składa się z 16-osiowego, dwupiętrowego korpusu, którego trzy środkowe osie zwieńczone są schodkowym szczytem, a wejście główne poprzedzone jest dwukolumnowym gankiem oraz krótkiego poprzecznego skrzydła przylegającego od wsch. Jest ono również dwupiętrowe, lecz znacznie wyższe do korpusu. Jego elewacja wsch. została ukształtowana jak samodzielna fasada: środkowa część z arkadową loggią na 2 piętrze ujęta została parą narożnych wież alkierzowych ze sterczynami i herbami rodowymi.

Park

Park z lat 1770-1780, o pow. około 4 ha. Znacznym przekształceniom uległ park w 2 poł. XIX w. Wówczas powierzchnia parku uległa dwukrotnemu powiększeniu, posadzono drzewa egzotyczne (w tym sprowadzone z USA tulipanowce), przetworzono styl na krajobrazowo - romantyczny. Główną płaszczyznę widokową stanowiła rozległa polana, obniżająca się ku rzece Młynówce. W parku wzniesiono kaplicę grobową, obecnie znajdującą się w ruinie. Drzewa ze względu na bardzo dobre warunki glebowe osiągnęły znaczną wysokość, a różnica wysokości terenu (ok. 15m) dodatkowo potęguje efekty widokowe. W parku znajduje się również zabytkowy spichlerz z XVI w.

Inne

Spichlerz szachulcowy z XVI w., przebudowany w XIX w.
Obora szachulcowa
Budynek gospodarczy z oficyną
2 budynki gospodarcze
Gorzelnia
Ruiny mauzoleum (w parku) z pocz. XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.