Barchlin

Stan obecny

Prawdopodobnie własność Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej.

Historia

Dwór z końca XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1303 r. Jej dawne nazwy to Barklin, Barchlino, Barklino Stare. Pierwszym znanym właścicielem Barchlina był na przełomie XV i XVI w. Wojciech Barkliński, który prowadził liczne spory z sąsiadami. Po nim odziedziczyli synowie: Sędziwój i Andrzej Barklińscy. W 1. poł. XVII w. właścicielem wsi był Stanisław Ossowski, starosta kcyński. Pod koniec XVII w. wieś należała do Rozdrażewskich, a następnie od ok. poł. XVIII w. Chłapowskich. W 1779 r. Popowo, Barchlin i folwark Brzeźniak nabył od Józefa Chłapowskiego Ignacy Szołdrski. Zaledwie rok później zmarł, pozostawiając wdowę, Balbinę z Suchorzewskich, z którą miał dzieci: Melchiora, Elżbietę i Józefa. Obecny dwór (a właściwie rządcówka) został wzniesiony w 1893 r. przez Franciszka Ksawerego Speicherta. W 1879 r. majątek liczący wraz z Barchlinem 747 ha i należący do Józefa Szołdrskiego został wystawiony na subhastę w sądzie kościańskim. Ksawery Speichert miał syna Stanisława, który w 1894 r. u Minorytów we Wrocławiu zawarł związek małżeński z Antoniną Szołdrską, córką Zygmunta i Marii z Rychłowskich. W 1926 r. majątek Speichertów liczył 410,53 ha, w tym 275 ha ziem uprawnych, 100 ha łąk i pastwisk, 20 ha lasów i 15,53 ha nieużytków. Począwszy od XVIII w., aż do wybuchu II wojny światowej wchodził w skład dóbr Popowo Stare. W 1930 r. wieś liczyła 216 m-ców, a majątek był w rękach Ksawerego Speicherta. We wsi znajdował się także wiatrak należący do W. Haremza. Po wojnie dobra zostały rozparcelowane, a w 1949 r. na gruntach dawnego majątku utworzono RSP. W dworku przez lata mieściły się biura, później także klubokawiarnia oraz Klub Prasy i Książki. Spółdzielnia rozwijała się prężnie aż do przemian 1989/90 po których przeszła w stan upadłości.
Źródła:
Wikipedia
Teki Dworzaczka (regesty).

Opis

Dwór murowany z cegły, wzniesiony na wysokich piwnicach, parterowy, z mieszkalnym poddaszem, nakryty niskim, prawie płaskim dachem. Na elewacji frontowej zachowała się tablica z data budowy i łacińską sentencją ?1893 CUSTODI DOMINE HOC AEDIFICIUM ET AB OMNI PERICULO DEFENDE F.X. SPEICHERT? (?Zachowaj Panie ten budynek i broń ponad wszelkim niebezpieczeństwem?). (Wikipedia)

Park

Park z XIX/XX w. o pow. 1,5 ha. W parku znajdują się dwa stawy połączone rowem. Drzewostan parkowy składa się głównie z lipy drobnolistnej i robinii akacjowej. W części płn.-zachodniej rosną: olsza czarna, klon pospolity, jawor, topola biała (jedno z drzew ma obwód 360 cm), dąb szypułkowy (w tym jeden o obw. ponad 300 cm), brzoza brodawkowata. Na trawniku przed dworem rośnie pomnikowy cis o obw. 230 cm, rozwidlający się na cztery pnie. (Na podst. Wikipedii).

Inne

Zabudowania gospodarcze: spichlerz, stodoła, chlewnia, stajnia i obora.
Wiatrak drewniany z 1824 r.
Zabytkowa zabudowa wsi z XIX i pocz. XX w.
22 stanowiska archeologiczne, m.in. cmentarzysko należące do ludności kultury łużyckiej, pochodzące z młodszej epoki brązu (1000?650 p.n.e.)
Grodzisko wczesnośredniowieczne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011