Połażejewo

Stan obecny

Własność prywatna. Hotel ..Obecnie w pałacu znajduje się centrum hotelarsko – konferencyjne i szkoleniowe

Historia

Pałac Kosińskich z XIX w..
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z pocz. XV w., gdy należała ona do braci Mikołaja i Świętosława Połojewskich, w latach późniejszych (1501-1510) była własnością Kapituły Gnieźnieńskiej. Do 1578 r. własność Stanisława Ossowskiego, syna Pawła. Następnie wieś wchodziła w skład majątku Winnagóra nadanego gen. Henrykowi Dąbrowskiemu przez cesarza Napoleona. W pocz. XIX w. właścicielką była Bogumiła Bogusława Mańkowska urodzona w 1814 r. w Paryżu, córka Barbary Chłapowskiej i gen. Henryka Dąbrowskiego, oraz jej mąż generał Teodor Mańkowski syn Seweryna, a wnuk Ignacego. Kolejni właściciele to: Maria Rekowska z Koszut, zamężna z Witoldem Kosińskim z Połażejewa - synem powstańca styczniowego Władysława Kosińskiego z Targowej Górki, a wnukiem Antoniego Amilkara Kosińskiego generała wojsk Księstwa Warszawskiego, walczącego u boku gen. Henryka Dąbrowskiego.
Budynek pałacu został zbudowany na zlecenie Kosińskich w poł. XIX w. Witold Kosiński sprzedał majątek Wacławowi Boeningowi z Wrześni, 17 maja 1883 r. Pałac został przebudowany w roku 1922 r., na co wskazuje wpis w księdze budynku, oraz inicjały Kazimierza Boeninga na zwieńczeniu fasady. Ostatni przedwojenny właściciel Kazimierz Boening został rozstrzelany przez Hitlerowców 14.10. 1939 r. na rynku w Środzie Wielkopolskiej. W czasie 2 Wojny Światowej była tu między innymi kwatera oficerów Luftwaffe. W 1945 r. budynek został zniszczony przez wojska radzieckie. Rok później pałacyk został przejęty przez Skarb Państwa Polskiego. W 1988 r. RSP rozpoczęło remont pałacu, który niestety został przerwany. Od 2007 r. pałacyk jest własnością prywatną, a w 2011 r. został wyremontowany.

Opis

Pałac eklektyczny, z elementami klasycystycznymi, dwukondygnacyjny. Budowlę kształtują trzy bryły o nierównej szerokości i wysokości. Korpus główny będący zasadniczą częścią pałacu wzniesiony został na planie prostokąta, jest piętrowy, przykryty dachem płaskim z attyką. Elewację frontową i tylną - siedmioosiową, poprzedzają tarasy ograniczone ozdobnymi balustradami. Elewacje frontową, będącą jednocześnie elewacją ogrodową poprzedza duży taras, ograniczony dwustronnie biegnącą balustradą, nad którym na czterech kolumnach wspiera się w balkon. Elewacje obiega rytm prostokątnych okien ujętych w proste obramienia i profilowane listwy nadokienne. Budynek posiada dwie przybudówki parterowe, flankowane na narożach wieżyczkami zwieńczonymi krenelażem.

Park

Park krajobrazowy z końca XIX w. Założenie zostało zrewitalizowane, oczyszczono park z samosiewów, oraz dokonano nowych nasadzeń. Park który niegdyś był znacznie większy, obecnie ma pow. około 3,5ha. Dawne granice wytycza szpaler wysokich drzew, rosnących niegdyś na jego obrzeżach. Ozdobą jest piękny staw leżący w jego środkowej części. Drzewostan jest reprezentowany przez typowe parkowe gatunki drzew w wieku 100-150 lat.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011