Kochcice

Stan obecny

Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji. Obiekt dostępny.

Historia

Pierwsza wzmianka o Kochcicach pojawia się w 1419 r., kiedy to właścicielem wsi był Mikołaj Strzała, którego rodzina zasłużyła się przy przyłączeniu księstw oświęcimskiego i zatorskiego do Rzeczpospolitej. W 1469 r. poprzez małżeństwo panny Strzela z rycerzem Rupertem, wieś została gniazdem rodziny Kochcickich, tytułujących się tak od nazwy wsi. Podczas wojny trzydziestoletniej majątek został skonfiskowany na rzecz cesarza. Klucz zawierający majątek Kochcice został kupiony przez Franciszka von Ballestrema na przełomie XIX i XX wieku. Przekazał je swojemu synowi, Karolowi Ludwikowi von Ballestremowi, który w latach 1903 - 1909 zbudował neobarokowy pałac. Wokół pałacu powstał park angielski (od północy) z dwoma zarybionymi stawami i bogatym drzewostanem oraz ogród francuski od południa. Wybudowano wówczas również gorzelnię i stajnię dla 30 koni. Ostatnim przedwojennym właścicielem był hrabia Ludwik von Ballestrem. Po 1945 roku pałac został zdewastowany i częściowo zniszczony. Do 1952 r. działał w nim ośrodek kolonijny, później przez dekadę mieścił się tam ośrodkek szkolenia Kadr Rolniczych. Od 20 marca 1963 roku do dnia dzisiejszego w pałacu funkcjonuje Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji. Dyrekcja Ośrodka została nagrodzona w 1992 roku Złotym Medalem Ministra Kultury i Sztuki za utrzymanie przypałacowego parku.

Opis

Neobarokowy pałac z lat 1906?1909, zdobiony również elementami neorokokowymi. Murowany, trójkondygnacyjny budynek zbudowany na planie zbliżonym do prostokąta. Masywną, zwartą bryłę dzielą trzy ryzality na elewacji frontowej. Dwa skrajne, trójosiowe wyznaczają boczne skrzydła pałacu. Środkowy, jednoosiowy ryzalit mieści główne wejście, do którego prowadzi szerokim łukiem podjazd. Pałac nakryty jest stromym, mansardowym dachem z facjatkami i ?wolimi okami?. Fasada zdobiona jest pilastrami korynckimi w wielkim porządku i niewielkim gzymsem wieńczącym. Dobrze zachowały się również ozdobne, prostokątne opaski okienne z motywem rocaille w zwieńczeniu. Środkowy ryzalit fasady ma elipsowaty kształt, mieści główne wejście obramowane dwoma parami kolumn podtrzymujących portyk balkonowy. Powyżej widoczny jest portfenetr, którego zwieńczenie mieści kartusz herbowy. Ryzalit jest ozdobiony dwoma grupami rzeźbiarskimi, przedstawiającymi prawdopodobnie Dianę i Ceres z pomocnikami.
Wnętrza zachowały się w dużym stopniu, wewnątrz można zobaczyć oryginalne stiuki, stolarkę drzwiową z pięknymi, rzeźbionymi zwieńczeniami i nadświetlami. Zachwyca zabudowa biblioteki i jej zdobiony kasetonami sufit. Zachowały się również wiele z rzeźbionych, marmurowych kominków. Przy jednym z nich widoczna jest ciekawostka - tuż obok kominka ukryto za ażurową płyciną niewielki kaloryfer. Wspaniałą ozdobą pałacu są zachowane witraże w duchu neorokoko, wykonane przez Gustawa van Treeck z Monachium i zdobione wizerunkami rocaille i aniołów.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011

Park

Pozostałości parku.

Inne

Folwark:
dawny dwór, obecnie budynek gospodarczy
wozownia
rządcówka
gorzelnia