Malbork

Historia

Średni Zamek był siedzibą zwierzchnika zakonu (Pałac Wielkiego Mistrza) oraz urzędów centralnych państwa krzyżackiego. Po przeniesieniu we wrześniu 1309r. siedziby wielkich mistrzów krzyżackich z Wenecji do Malborka przystąpiono bezzwłocznie do budowy pierwszej rezydencji najwyższego zwierzchnika Zakonu.
Początkowo mieszkał on na Wysokim Zamku. Budowa, a następnie rozbudowa Średniego Zamku prowadzone były do końca XIV w. Rezultatem był niezwykle interesujący w swych kształtach z epoki dojrzałego gotyku i cenny architektonicznie kompleks rezydencjonalny i zarazem obronny.
Obronność ta spotęgowana została zbudowaniem na zewnątrz, od północy i wschodu ciągu fortyfikacyjnego w postaci muru i wież narożnych. Przedłużenie tego ciągu objęło kolejnym pasem muru obronnego Wysoki Zamek.

Opis

Średni Zamek był siedzibą zwierzchnika zakonu (Pałac Wielkiego Mistrza) oraz urzędów centralnych państwa krzyżackiego. Po przeniesieniu we wrześniu 1309r. siedziby wielkich mistrzów krzyżackich z Wenecji do Malborka przystąpiono bezzwłocznie do budowy pierwszej rezydencji najwyższego zwierzchnika Zakonu. Początkowo mieszkał on na Wysokim Zamku. Budowa, a następnie rozbudowa Średniego Zamku prowadzone były do końca XIV w. Rezultatem był niezwykle interesujący w swych kształtach z epoki dojrzałego gotyku i cenny architektonicznie kompleks rezydencjonalny i zarazem obronny. Obronność ta spotęgowana została zbudowaniem na zewnątrz, od północy i wschodu ciągu fortyfikacyjnego w postaci muru i wież narożnych. Przedłużenie tego ciągu objęło kolejnym pasem muru obronnego Wysoki Zamek.

Pałac Wielkiego Mistrza znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie z Wielkim Refektarzem, z którym łączą go wąskie schody. Pałac był do 1457 r. rezydencją stołeczną wielkich mistrzów, a następnie do 1772 r. królów polskich. Pierwsza siedziba zwierzchników Zakonu stanęła na tym miejscu w pierwszej połowie XIV w. Jej rozbudowę zapoczątkowano w 1382 r., w szczytowym okresie potęgi militarnej i gospodarczej państwa krzyżackiego. Do 1393 r. wzniesiono zachodnią część pałacu, zwróconą fasadą w stronę Nogatu. Posiada ona 4 kondygnacje wznoszące się na wysokość 30 m. Budowę zainicjował prawdopodobnie wielki mistrz Conrad Zöllner, rządzący Zakonem w latach 1382 - 1390. W dobudowanej części znalazły się w niższych kondygnacjach liczne pomieszczenia, archiwa itp., a na głównym piętrze dwa refektarze - letni i zimowy oraz krużganek po ich północnej stronie.

W czasie od 1393 do 1399 r., za rządów Konrada von Jungingena zbudowano część wschodnią pałacu, a w niej - na piętrze - obszerne mieszkanie wielkich mistrzów, ich kancelarię i obszerną sień. W tym czasie rozbudowano także kaplicę pałacową.

tekst: Mariusz Dolhan 2011