Sośnica

Historia

Relikty prywatnego zamku posadowione są na wzgórzu nad wsią. Z rozległego założenia do naszych czasów przetrwały jedynie pozostałości długiego, ceglanego budynku. W latach 80 tych XX wieku prowadzono badania archeologiczno-architektoniczne pod kierunkiem M. Proksy. W trakcie badań natrafiono na starsze ślady osadnictwa z epoki kultury łużyckiej oraz wczesnego średniowiecza. Pierwsza dokumenty pisane pojawiły się dopiero z początkiem XV wieku, kiedy to wieś należała do kapituły przemyskiej. Niedługo potem miejscowy majątek przeszedł w posiadanie prywatne a jego pierwszymi właścicielami stali się Pileccy herbu Topór. Największy rozkwit przypadł jednak po 1579 roku kiedy to właścicielem wsi został Konstanty Korniakta herbu Crucini. Ten kupiec lwowski i celnik ruski pochodzenia greckiego, nobilitowany przez Zygmunta Augusta w 1571 roku postanowił zbudować tutaj swą rezydencję. W 1605 roku nowa budowla została znacznie uszkodzona podczas zatargu ze Stanisławem Stadnickim zwanym Diabłem. Syn fundatora zamku, również Konstanty przystąpił do odbudowy i znacznej rozbudowy siedziby wzmacniając jednocześnie znacznie jej walory obronne. W 1658 roku warownia przeszła w posiadanie rodziny Krasickich. W latach późniejszych wielokrotnie zmieniała właścicieli. W 1915 roku zamek został doszczętnie zniszczony przez pożar. W krótkim czasie wypalone mury zostały rozebrane. Zamek powstawał w dwóch głównych fazach.
Po 1571 roku powstał dwór Konstantego Korniakta zachowany do dziś w stanie ruiny. Budynek posadowiony był na planie wydłużonego prostokąta o wymiarach 11,5 X 49,5 m, usytuowanego na osi wschód-zachód. Dwór był podpiwniczony i posiadał najprawdopodobniej tylko jedną kondygnację naziemną. Dwór broniony był fortyfikacjami ziemnymi oraz częstokołem. Po odbudowie dworu do jego zachodniej ściany dostawiono budynek na planie kwadratu o boku 7,5 m. Zbudowano zachodnie skrzydło mieszkalne na planie prostokąta o wymiarach 12 X 17 m oraz bramę wjazdową. Od wschodu posiadłość otoczona była murem obronnym.