Biechów

Stan obecny

Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.

Historia

W XIII wieku Biechów należał do Kasztelanii Otmuchowskiej. W średniowieczu na terenie Biechowa istniał zapewne folwark. Wieś posiadały rodziny: von Beess, von Starhemberg, von Hoditz i von Montbach. Najstarszą znaną siedzibę tych rodzin poddano modernizacji w XVI w. W okresie baroku wzbogacono zabudowania o kaplicę. Od 1856 do 1945 r. Biechów należał do rodu von Matuschke, była to stara szlachta śląska z Toppolczan (Czechy). Barokowy zespół dworski: pałac, kaplica i budynki gospodarcze spłonęły w 1854 r. Odbudowa została dokonana w latach 1863-65 według projektu znanego architekta Karla Lüdecke. W 1904r. obiekt ponownie został przebudowany. Po II wojnie światowej budowla niszczała aż do lat 60. XX wieku, kiedy umieszczono tu placówkę oświatową.

Opis

Neorenesansowy pałac z 1865 r. zawdzięcza swój wygląd znanemu wrocławskiemu architektowi Karlowi Lüdecke.
Budynek jest asymetryczny, ma charakter pałacowy. Tą czterokondygnacyjną budowlę zbudowano na planie zbliżonym do prostokąta i nakryto dachem dwuspadowym. Pałac ma zwartą, ale skomplikowaną bryłę, bogatą w wykusze i cofnięcia elewacji. Ścianę frontową z 52 oknami zdobią: duży herb rodzinny na centralnej sterczynie i małe herby nad oknami. Główne wejście prowadzi przez ganek w formie portyku wspartego na kolumnach doryckich. Elewacje są zdobione gierowanymi gzymsami i boniowaniem na wysokości parteru. Okna posiadają ozdobne opaski z wyeksponowanymi klińcami. Zespół zabudowań najokazalej prezentuje się od strony ogrodów, do których prowadzą dwupoziomowe i dwutraktowe schody. Elewacja ogrodowa jest urozmaicona arkadami. Tam też umieszczona jest wieża z lukarnami zwieńczona kopułą, pokryta ocynkowaną blachą. Rant dachu zdobią, stylizowane na antyczne, obeliski i wazy.

Park

Park krajobrazowy w stylu angielskim z 2 poł. XIX w. Oprócz alei kasztanowej, świerkowej i kolekcji rododendronów rosną tam ciekawe okazy dendrologiczne (platany, daglezje, cisy, tuje, czerwone buki). Do parku przylegają stawy rybne.

Inne

Poniżej pałacu usytuowane są zabudowania gospodarcze oraz położona na naturalnym wzgórzu neogotycka kaplica. Zachowało się oryginalne wyposażenie kaplicy oraz część cennej polichromii. Pod kaplicą mieściło się rodzinne mauzoleum sprofanowane w latach 70-tych XX w.
tekst: Redaktor Druga Połowa 2011

Archiwalne zdjęcie: wg. litografii XIX w., ze zbiorów Woj. Biblioteki Publ. w Opolu, wydawca Wacław Bagiński- Wrocław
dodał Jerzy M. polskiezabytki.pl