Gniewoszów - Zamek Szczerba

Stan obecny

Ruina na szlaku turystycznym.

Historia

Wiedza na temat zamku pochodzi z prac badawczych prowadzonych w latach 60 tych i 80 tych. Źródła pisane są dość skąpe. Mówią one, że właścicielem miejscowych dóbr był w roku 1358 Otto Schuler. Pochodził on z rodziny rycerskiej, był synem wywodzącego się z Łużyc Ottona von Glaubitza. Rodzina ta została obdarowana ziemią przez Jana Luksemburskiego, który w tym czasie objął ziemię kłodzką we władanie. Z roku 1433 pochodzi ostatnie wzmianka o właścicielu zamku wywodzącym się z rodziny Glaubitzów. Mowa o Bernardzie ?Panu na Szczerbie?, który w tym roku już najprawdopodobniej nie żył. Zamek został zniszczony w wyniku wojny husyckiej i nigdy później nie został już odbudowany. Zamek funkcjonował w XIV i XV wieku.

Opis

Zamek wznosi się na wysokim wzgórzu, otoczonym od północy i południa przez dwa potoki, zbiegające się ze sobą na wschód od ruin. Od strony południowej, południowo zachodniej i zachodniej zamek został otoczony głęboką, wykutą w skale suchą fosą. Założenie zamkowe posadowione było na planie nieregularnego owalu, ściętego od strony zachodu, z nieznacznym występem od północy. Założenie otoczone było murami obwodowymi. Wewnątrz nich znajdował się rozległy dziedziniec długości 40 m i szerokości 10-18 m. Brama główna do założenia zamkowego ulokowana została w północnej części zachodniej muru i miała szerokość 3 m. Furta zaś umieszczona była w murze północnym. Do kurtyny północnej dostawione były zabudowania mieszkalne.
Budynek posadowiony był na planie nieregularnego czworoboku z przełamaną linią muru południowego. Budynek składał się z czterech podpiwniczonych izb. W narożniku jednego z pomieszczeń wschodnich ulokowano piec typu hipokaustum. Dom mieszkalny był dwukondygnacyjny. W izbie północno zachodniej górnej kondygnacji umieszczony był piec kaflowy. Dokończenie prac terenowych oraz ich opracowanie żuci nowe światło na historię i strukturę zamku.