Żeliszew Podkościelny

Historia

Pałac został wybudowany około 1786 roku na zlecenie ówczesnych właścicieli miejscowego majątku- rodziny Grzybowskich. W roki 1801 pałac przeszedł w posiadanie rodziny Kuszlów. W roku 1833 majątek kupił Dominik Lisiecki. W roku 1873 pałac na powrót staje się własnością rodziny Kuszlów. W latach międzywojennych pałac należy do Witolda Grabowskiego. Po zakończeniu II Wojny Światowej w pałacu ulokowano biura oraz mieszkania. Niestety takie użytkowanie obiektu zabytkowego doprowadziło do jego szybkiej dewastacji. W roku 1970 pałac został kupiony przez przedsiębiorstwo farmaceutyczne Polfa z przeznaczeniem na dom wypoczynkowy dla pracowników. Po odnowieniu parku okazało się, że jedynym ratunkiem dla zagrzybionych ścian pałacu jest ich rozbiórka i rekonstrukcja. Na to niestety zabrakło środków.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, pierwotnie jednopiętrowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem nakrytym wysokim dachem mansardowym z lukarnami w połaciach. W okresie między wojennym rozbudowany do ostatecznej postaci. Korpus dwukondygnacyjny, nakryty spłaszczonym dachem mansardowym z facjatkami w połaci dolnej. Dach kryty blachą. Elewacja frontowa 15 osiowa z 3 osiowym, dwukondygnacyjnym ryzalitem umieszczonym centralnie. Ryzalit dekorowany boniowaniem narożnym oraz wieńczony trójkątnym szczytem z otworem półokrągłym umieszczonym na tle płaskiej ściany attykowej. Na wysokości piętra umieszczono balkon. Elewacja w partii parteru dekorowana boniowaniem pasowym. W partii piętra poza ostatnią skrajną osią umieszczono dwie boniowane lizeny. Otwory okienne dekorowane płaskimi opaskami oraz zwornikami, poniżej umieszczono prostokątne płyciny. Elewacja ogrodowa o bogatszej kompozycji. Elewacja 11 osiowa z 3 osiowym, dwukondygnacyjnym, trójbocznym ryzalitem umieszczonym centralnie oraz dwoma jednoosiowymi, dwukondygnacyjnymi ryzalitami umieszczonymi na osiach skrajnych. Ryzalit środkowym poprzedzony został czterokolumnowym, parterowym portykiem toskańskim, dźwigającym taras na wysokości piętra. Piętro zostało dekorowane sztukatorskimi wieńcami. Całość wieńczy trójkątnym szczyt. Ryzality skrajne wieńczone szczytami o zamknięciu łukiem odcinkowym. W partii partery dekorowane boniowaniem narożnym, w partii piętra płaskimi lizenami. Całość elewacji dekorowana boniowaniem pasowym w tynku w partii piętra. Pałac o przekształconym układzie pomieszczeń. Całość skomponowana w duchu późnego baroku. W okresie między wojennym została znacznie uproszczona.

Park

Park o charakterze regularnym założony w II połowie XVIII wieku. Resztki części krajobrazowej założonej w XIX wieku. Na osi pałacu umieszczono obszerną polanę z prostokątnym stawem obsadzonym dookoła szpalerami grabów. Stan połączony jest kanałami z większym założeniem stawowym.