Zaborówek

Historia

Pałac powstał w I połowie XIX wieku. W latach późniejszych był kilkakrotnie przebudowywany. W XIX wieku majątek był w posiadaniu rodziny Wodzińskich. W latach 30 tych pałac w posiadaniu Gabriela Wodzińskiego. Po zakończeniu II Wojny Światowej w pałacu ulokowano miejscowy PGR. W roku 1991 pałac został gruntownie przebudowany i przystosowany do potrzeb ośrodka konferencyjnego.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie wydłużonego prostokąta, o nieregularnej bryle, wysoko podpiwniczony, parterowy, z 3 obustronnymi ryzalitami, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem dwuspadowym o połaciach krytych blachą z facjatkami. Elewacja frontowa 13 osiowa z dwoma ryzalitami skrajnymi wieńczonymi trójkątnymi szczytami. Ryzalit lewy 3 osiowy z kompozycją otworów okiennych partii parteru w motywie serliany. W partii piętra dwa otwory okienne zamknięte półkoliście.
Ryzalit prawy z jednym prostokątnym otworem okiennym w partii parteru i dwoma mniejszymi w partii piętra. Obydwa ryzality dekorowane płaskimi lizenami narożnymi. Ryzalit środkowy 3 osiowy, poprzedzony został czterokolumnowym portykiem toskańskim o uproszczonych kolumnach, dźwigającym taras na wysokości piętra, otoczony kamienną balustradą o przęsłach z motywem promieniście rozchodzących się belek. Pierwotnie portyk wyposażony był w kolumny jońskie, spoczywające obecnie w ogrodzie.
Portyk poprzedzony otwartym tarasem z dwubiegowymi schodami. Ryzalit z wejściem głównym na osi oraz otworami okiennymi zamkniętymi półkoliście. Całość wieńczona szczytem o schodkowym układzie. Szczyt dekorowany wazonami oraz sztukatorskimi girlandami. Otwory okienne dekorowane prostymi naczółkami oraz parapetami wspartymi na prostych konsolkach. Elewacja ogrodowa 11 osiowa z analogicznie rozmieszczonymi ryzalitami. Ryzalit lewy od ogrodu z dwukondygnacyjnym otworem okiennym zamkniętym półkoliście. Boczna elewacja ryzalitu z analogicznym otworem okiennym z dodatkowymi prostokątnymi otworami okiennymi w kompozycji serliany. Tak duże otwory okienne dyktowane były pierwotną funkcją ryzalitu jaką był ogród zimowy. Elewacja boczna z trójkątnym szczytem na osi. Ryzalit prawy o analogicznym układzie do elewacji frontowej. Oba ryzality dekorowane lizenami narożnymi. Ryzalit środkowy 3 osiowy, z prostokątnymi otworami okiennymi i wyjściem do ogrodu umieszczonym na osi. Szczyt analogiczny do elewacji frontowej. Ryzalit poprzedzony otwartym tarasem. Oraz szerokimi, jednobiegowymi schodami do ogrodu. Układ wnętrz został gruntownie przekształcony, z osi znajduje się obszerna sień, sięgająca obydwu elewacji. Całość skomponowana w duchu późnego klasycyzmu i neorenesansu.

Park

Pozostałości po parku krajobrazowym.