Skała

Stan obecny

Ruina.

Historia

W Skale w średniowieczu istniał zamek, zamieszkany m.in. przez rycerzy- rozbójników. Dwór na miejscu zamku zbudował na pocz. XV Iw. znany birbant i miłośnik sztuki- Adam von Lest, którego podobiznę można oglądać na ścianach kościółka w pobliskich Żerkowicach. Obecny pałac powstał na przełomie XVIII i XIX w. Rezydencja przechodziła z rąk do rąk, aż trafiła do członka pruskiej rodziny królewskiej, księcia Fryderyka Wilhelma Konstantina Hohenzollern- Hechinger. Co prawda Skała pozostała majątkiem Hohenzollernów do 1945r., jednak znacznie wcześniej, bo po śmierci Fryderyka Wilhelma w 1869r. rezydencja zaczęła podupadać, wynajmowana kolejnym dzierżawcom. W okresie międzywojennym pałac można było zwiedzać. Stopniowo pustoszał, chociaż w komnatach można było jeszcze znaleźć drobiazgi przywiezione z wykopalisk w Pompejach i Herkulanum, biedermeierowskie meble oraz haftowany złotem dywan, wykonany osobiście przez pruską królową Luizę. W 1945r. do Skały weszli Rosjanie. W jadalni i zabytkowym parku palili ogniska. Później pałac znalazł się w rękach PGR-u, a następnie Nadleśnictwa Państwowego we Lwówku. Z czasem pałac niszczał coraz bardziej. W 1996r. zawalił się fragment jednej ze ścian.

Pałac miał trzy kondygnacje i był zbudowany na planie podkowy. Liczył około 40 pomieszczeń. Z niewielkiego holu wchodziło się na schody prowadzące do wschodniego skrzydła, w którym znajdowała się jadalnia, pomalowana w całości na biało. W tej części pałacu umiejscowiono też bibliotekę, w późniejszym okresie przekształconą w salon, w którym goście zachwycali się meblami obitymi żółtym adamaszkiem. W sypialni księcia ściany zdobiła tapeta w niebieskie kwiaty. W zachodnim skrzydle mieszkały panie: księżna, damy dworu, pokojówki. Ściany w ich pokojach były zdobione kołowymi miedziorytami przedstawiającymi mitologiczne sceny.

Opis

Ruina klasycystycznego pałacu z XVIII w. Obecnie istnieje większość ścian trzykondygnacyjnej budowli. Brak jest dachów i stropów, są częściowo zawalone sklepienia piwnic, brak jest więszości opasek okiennych i portali. Na elewacjach zobaczyć można nadal symetryczny układ okien, części boniowań i gzymsów. Widoczny jest nadal portyk kolumnowy podtrzymujący balkon ponad dawnym głównym wejściem.

Park

Park z wieloma okazami egzotycznych drzew i krzewów oraz ruinami tarasów, mauzoleum. W XVIII w. założono tu tarasowy ogród. W XIX w. w parku mieściły się chata z mchu, dom z kory i świątynia królowej Luizy.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011

Inne

Oficyna, współczesna czasem powstania współczesna budynkowi głównemu