Dziembakowo

Stan obecny

Ruiny.

Historia

Pierwsze informacje o Dziembakowie pochodzą z 1881 roku. Folwark liczył wtedy 751 mórg, było także 31 morgów włościańskich. Dziembakowo liczyło 138 mieszkańców i 8 domów mieszkalnych. W folwarku prowadzono m.in. hodowlę owiec. Dziembakowo należało do rodziny Umińskich. W drugiej połowie XIX wieku Umińscy budują dwór – murowany, parterowy z poddaszem. Później zostaje wybudowana parterowa murowana oficyna. W 1910 zostaje założony park wg projektu Stefana Celichowskiego. Dzięki pieniądzom uzyskanym ze sprzedaży przez T. Umińskiego majątku Cetlin (posag jego żony z domu Gościckiej) urządzone zostają stawy rybne. Po śmierci T. Umińskiego majątek przejmuje jego syn Zygmunt , który gospodaruje tu do 1939 roku. Po aresztowaniu właściciela majątek przejmują Niemcy. Po IIWŚ na terenie majątku powstaje PGR. Ten w latach 70 buduje na terenie parku osiedle mieszkaniowe, ale też w latach 80 robi niewielki remont dworu. Później dwór stopniowo popada w ruinę (Jarosław Bochyński 2023)

Opis

Budynek posadowiony na planie prostokąta, podpiwniczony, murowany z cegły, tynkowany, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem naczółkowym krytym blachą. Elewacja frontowa 9 osiowa z 3 osiowym portykiem umieszczonym centralnie. Portyk składa się z dwóch skrajnych filarów i dwóch kolumn toskańskich. Dźwiga taras przed wystawką zwieńczoną trójkątnym szczytem. Całość zakomponowana w cuchu skromnego klasycyzmu. Toskańskie pilastry narożne.

Park

Park w Dziembakowie założony został w 1910 roku wg projektu Stefana Celichowskiego. Pierwotna powierzchnia parku ograniczona od strony północne i zachodniej murem z cegły, a od wschodu i południa alejami obsadzonymi drzewami liczyła 3 ha. Był to park kwaterowo-krajobrazowy. W kwaterach utworzonych przez aleje brozowo-świerkowe był m.in. sad i pasieka. W części południowo zachodniej były stawy (hodowla karpia), między którymi wiły się nieregularne alej obsadzone drzewami różnych gatunków. Dwór stał w zachodniej części parku. W murach otaczających z park z dwóch stron były dwie ozdobne bramy. Główna brama wjazdowa była od strony zachodniej. Wiodąca tędy droga łączyła się w pewnym momencie z droga okalającą kolisty trawnik znajdujący się przed południowa elewacją dworu. Od strony wschodniej i zachodniej dwór okalały grupy drzew liściastych. Od strony południowej i północnej zlokalizowano kwietniki i grupy krzewów. W południowo- zachodnim roku parku wybudowano piwnice. W północno zachodnie części parku zlokalizowane były inspekty i warzywnik. Przy oficynie stały szklarnie. W roku 1978 było to już tylko 1,5 ha parku - wycięto sady , rozpoczęto budowę 4 domów mieszkalnych i budynku gospodarczego na terenie parku. (Jarosław Bochyński 2023).

Inne

Źródła:
Ewidencja Parków Zabytkowych Województwa Płockiego Park w Dziembakowie 1978
Zdjęcia z 1985 roku Tomasz de Rosset