Sieciechowice

Stan obecny

Zachowana nowsza część dworu jest budynkiem murowanym, piętrowym, założonym na planie zbliżonym do kwadratu. Jego dekoracje architektoniczną stanowiły ozdobne gzymsy - podokapowy i międzyokienny. Okna założone regularnie, zamknięte półkoliście, z podokiennikami zdobionymi płycinami powtarzającymi motyw dekoracyjny widoczny na gzymsach.

Nieistniejąca część starsza była budynkiem drewnianym konstrukcji zrębowej, parterowym, założonym na planie prostokąta. Umieszczone na osi centralnej wejścia od frontu i ogrodu prowadziły przez ganki z arkadami wspartymi na filarach. Ponad nimi znajdowały się zwieńczone trójkątnie facjaty.
Fasady posiadały podziały lizenowe, pomiędzy którymi umieszczono okna, zwieńczone, podobnie jak arkady wejścia, łukiem odcinkowym. Całość nakrywał dach mansardowy z lukarnami. Drewnianą część dworu rozebrano w latach 80-tych
Opis ten odpowiada odtworzonej (budowę zakończono w 2022 roku) dawniej drewnianej, a obecnie szklanej części
dworu. Odtworzona stara bryła budynku w nowym materiale dała ciekawy efekt. ć dworu trakcie budowy odrestaurowano również zachowana częśc

Historia

Dwór z 2. poł. XVIII w. rozbudowany w 2. poł. XIX w.
O Sieciechowicach jak i samym dworze wiadomo stosunkowo niewiele. Według Długosza w średniowieczu wieś należała do klasztoru w Imbramowicach, nadana mu przez biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. W 1312 roku jeden z właścicieli wsi, Petrycy Brandysz, ufundował w Sieciechowicach kościół parafialny pw. św. Andrzeja. Wieś przynajmniej od połowy XIV wieku należała do Toporczyków. Na przełomie XV i XVIw część miejscowości należała do Mikołaja Pieniążka, który w 1506 swój dwór i folwark w Sieciechowicach darował Krystynowi Minockiemu. Pod koniec XVIIIw Sieciechowice należały do Antoniego Bobrownickiego (miecznik radomski i wojski krakowski) a w XIX i na pocz. XX wieku do rodziny Kęszyckich.

Po śmierci Heleny z Reyów Kęszyckiej (1907), większą część majątku w Sieciechowicach, (900 ha), odziedziczył Stanisław Maria Rey herbu Oksza. Objąwszy w 1918 roku zarząd w Sieciechowicach - zrujnowanych w wyniku działań wojennych - rozpoczął odnowę i modernizację majątku. W tym samym roku Stanisław Rey ożenił się z Jadwigą z Branickich herbu Korczak, córką Ksawerego z Wilanowa i Anny z Potockich z Krzeszowic. W 1927 roku

W okresie drugiej wojny światowej administratorem majątku w Sieciechowicach był Leon Krzeczunowicz - legendarny bohater walki konspiracyjnej (ps. Express). Doskonały jeździec, miłośnik i hodowca koni, świetny rolnik. Po przybyciu do Sieciechowic wraz z Karolem Tarnowskim założyli paramilitarną organizację ziemian „Uprawa” („Tarcza”), której głównym celem była wszechstronna pomoc oddziałom AK - zbieranie funduszy, ukrywanie poszukiwanych, wykup uwięzionych, organizacja pomocy medycznej, m.in. w formie niewielkich szpitali we dworach. Zarządca Sieciechowic działał aktywnie do momentu aresztowania w zasadzce pod Krakowem 1 sierpnia 1944 roku. Przewieziony do obozu zagłady Dora w górach Harzu, zginął podczas próby ucieczki 19 marca 1945 roku.

We dworze w Sieciechowicach pracowała młodzież ziemiańska z Poznańskiego, ukrywali się uciekinierzy i uchodźcy. Pod koniec wojny przebywało tam ok. 50 osób.

Po wojnie ziemię majątku rozdzielono, dwór przeszedł na własność skarbu państwa i działały w nim kolejno: szkoła podstawowa, lecznica dla zwierząt, przedszkole. Istniejące jeszcze wtedy oficyny przeznaczono na mieszkania dla nauczycieli.
Spadkobiercy czyli Rodzina Reyów niedługo po wojnie wyemigrowali do Francji i osiedli w majątku żony Zamku w Montrésor, gdzie do dziś żyją potomkowie Reyów, Potockich i Branickich.
Opracowanie historyczne: Grzegorz Młynarczyk, OT NID w Krakowie, 01-07-2015 r.

Opis

Budynek murowano-drewniany.

Park

Park krajobrazowy z przełomu XVIII i XIX w.

Inne

Budynki gospodarcze i młyn z przełomu XIX i XX w.