Skatalogowanych zabytków: 11428
Zarejestruj się
Miniatura Sieciechowice
2011, zdjęcie Marek Pyś
Miniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura SieciechowiceMiniatura Sieciechowice

Zdjęcie archiwalne

Miniatura Sieciechowice

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek PyśZbigniew Kałwa

Sieciechowice

Województwo:małopolskie
Powiat:krakowski
Gmina:Iwanowice
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:dworski, XVIII-XIX w., nr rej.: A-439 z 21.01.1977

Stan obecny

Zachowana nowsza część dworu jest budynkiem murowanym, piętrowym, założonym na planie zbliżonym do kwadratu. Jego dekoracje architektoniczną stanowiły ozdobne gzymsy - podokapowy i międzyokienny. Okna założone regularnie, zamknięte półkoliście, z podokiennikami zdobionymi płycinami powtarzającymi motyw dekoracyjny widoczny na gzymsach.

Nieistniejąca część starsza była budynkiem drewnianym konstrukcji zrębowej, parterowym, założonym na planie prostokąta. Umieszczone na osi centralnej wejścia od frontu i ogrodu prowadziły przez ganki z arkadami wspartymi na filarach. Ponad nimi znajdowały się zwieńczone trójkątnie facjaty.
Fasady posiadały podziały lizenowe, pomiędzy którymi umieszczono okna, zwieńczone, podobnie jak arkady wejścia, łukiem odcinkowym. Całość nakrywał dach mansardowy z lukarnami. Drewnianą część dworu rozebrano w latach 80-tych
Opis ten odpowiada odtworzonej (budowę zakończono w 2022 roku) dawniej drewnianej, a obecnie szklanej części
dworu. Odtworzona stara bryła budynku w nowym materiale dała ciekawy efekt. ć dworu trakcie budowy odrestaurowano również zachowana częśc

Historia

Dwór z 2. poł. XVIII w. rozbudowany w 2. poł. XIX w.
O Sieciechowicach jak i samym dworze wiadomo stosunkowo niewiele. Według Długosza w średniowieczu wieś należała do klasztoru w Imbramowicach, nadana mu przez biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. W 1312 roku jeden z właścicieli wsi, Petrycy Brandysz, ufundował w Sieciechowicach kościół parafialny pw. św. Andrzeja. Wieś przynajmniej od połowy XIV wieku należała do Toporczyków. Na przełomie XV i XVIw część miejscowości należała do Mikołaja Pieniążka, który w 1506 swój dwór i folwark w Sieciechowicach darował Krystynowi Minockiemu. Pod koniec XVIIIw Sieciechowice należały do Antoniego Bobrownickiego (miecznik radomski i wojski krakowski) a w XIX i na pocz. XX wieku do rodziny Kęszyckich.

Po śmierci Heleny z Reyów Kęszyckiej (1907), większą część majątku w Sieciechowicach, (900 ha), odziedziczył Stanisław Maria Rey herbu Oksza. Objąwszy w 1918 roku zarząd w Sieciechowicach - zrujnowanych w wyniku działań wojennych - rozpoczął odnowę i modernizację majątku. W tym samym roku Stanisław Rey ożenił się z Jadwigą z Branickich herbu Korczak, córką Ksawerego z Wilanowa i Anny z Potockich z Krzeszowic. W 1927 roku

W okresie drugiej wojny światowej administratorem majątku w Sieciechowicach był Leon Krzeczunowicz - legendarny bohater walki konspiracyjnej (ps. Express). Doskonały jeździec, miłośnik i hodowca koni, świetny rolnik. Po przybyciu do Sieciechowic wraz z Karolem Tarnowskim założyli paramilitarną organizację ziemian „Uprawa” („Tarcza”), której głównym celem była wszechstronna pomoc oddziałom AK - zbieranie funduszy, ukrywanie poszukiwanych, wykup uwięzionych, organizacja pomocy medycznej, m.in. w formie niewielkich szpitali we dworach. Zarządca Sieciechowic działał aktywnie do momentu aresztowania w zasadzce pod Krakowem 1 sierpnia 1944 roku. Przewieziony do obozu zagłady Dora w górach Harzu, zginął podczas próby ucieczki 19 marca 1945 roku.

We dworze w Sieciechowicach pracowała młodzież ziemiańska z Poznańskiego, ukrywali się uciekinierzy i uchodźcy. Pod koniec wojny przebywało tam ok. 50 osób.

Po wojnie ziemię majątku rozdzielono, dwór przeszedł na własność skarbu państwa i działały w nim kolejno: szkoła podstawowa, lecznica dla zwierząt, przedszkole. Istniejące jeszcze wtedy oficyny przeznaczono na mieszkania dla nauczycieli.
Spadkobiercy czyli Rodzina Reyów niedługo po wojnie wyemigrowali do Francji i osiedli w majątku żony Zamku w Montrésor, gdzie do dziś żyją potomkowie Reyów, Potockich i Branickich.
Opracowanie historyczne: Grzegorz Młynarczyk, OT NID w Krakowie, 01-07-2015 r.

Opis

Budynek murowano-drewniany.

Park

Park krajobrazowy z przełomu XVIII i XIX w.

Inne

Budynki gospodarcze i młyn z przełomu XIX i XX w.

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.