Złotoria

Stan obecny

Szczątki.

Historia

Obecnie królewski zamek znajduje się w stanie ruiny i dotychczas nie została dostatecznie przebadany. Zamek położony we wsi oddalonej około 6,5 km od centrum Torunia, na skraju ziemi dobrzyńskiej był w czasach konfliktu polsko-krzyżackiego ważnym strategicznie punktem. Zamek został zbudowany w połowie lub tuż po połowie XIV wieku z inicjatywy Kazimierza Wielkiego w widłach rzek Wisły oraz Drwęcy. O dziejach zamku oraz jego pierwotnym rozplanowaniu przestrzennym mamy jedynie ogólne pojęcie. Stracił on swe znaczenie już u schyłku średniowiecza. Po śmierci fundatora zamek przeszedł we władanie Kaźka ? słupskiego a potem rezydował w nim Władysław Biały ? pretendent do korony polskiej. W latach 1379-1392 zamek był trzymany jako lenno przez Władysława Opolczyka, który później przekazał go wraz z całą ziemią dobrzyńską Krzyżakom. W pokoju w Raciążu (1404) zamek na krótko powrócił do Polski by już w 1409 roku zostać zajętym i zniszczonym przez wojska krzyżackie w trakcie kolejnej wojny. W roku 1411 zamek na powrót znalazł się w posiadaniu Polski lecz Krzyżacy nie wywiązali się ze zobowiązania wypłacenia odszkodowania za zniszczenia dokonane w zamku. Najprawdopodobniej z braku środków zamek nigdy nie powrócił do swej dawnej świetności a po pokoju toruńskim w 1466 roku, kiedy to stracił całkowicie znaczenie strategiczne został ostatecznie opuszczony. Destrukcja murów zamku miała miejsce również w trakcie wojen napoleońskich.

Zamek królewski był posadowiony na planie czworoboku o wymiarach 35 X 50 m. Założenie składało się z murów obwodowych wzmocnionych skarpami, silnie wysuniętej, kwadratowej i oskarpowanej wieży posadowionej obok budynku bramnego, głównego domu zamkowego posadowionego najprawdopodobniej od północy. W pierwszej połowie XV wieku miała miejsce modernizacja urządzeń obronnych, po których dziś nie został ślad.