Zaduszniki

Stan obecny

Szkoła podstawowa.

Historia

Dwór z 3 ćw. XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1321 r. Była ona wówczas własnością parafii szpetalskiej. Wkrótce część wsi przejęli cystersi, którzy w 1358 r. dokonali zamiany części swojego majątku z rycerzem Hektorem z Łącka. Synowie Hektora, Jan oraz Świętopełk, podczas podziału majątku w 1426 r. przyczynili się do utworzenia dwóch działów własnościowych w Zadusznikach. W poł. XVI w. wieś miała dwóch właścicieli: Wojciecha Chodowskiego herbu Sulima oraz Macieja Orłowskiego herbu Lubicz. Ok. 1682 r. właścicielem był Jan Orłowski. W 1713 r. majątek przeszedł w ręce braci Kazimierza i Stanisława Kuczkowskich. W 1827 r. kolejny Kuczkowski sprzedał majątek Stefanowi Paprockiemu, a ten jeszcze w tym samym roku odsprzedał go Franciszkowi Zdrojewskiemu. W 1858 r. dobra nabył Hipolit Dunin ? Wąsowicz. Za jego panowania był to jeden z większych majątków w ziemi dobrzyńskiej. Dobra obejmowały: Tłuchowo, Jasień, Zaduszniki, Kamień Kmiecy oraz Wyczałkowo. Po śmierci Hipolita Dunin-Wąsowicza w 1876 r. majątek zadusznicki odziedziczył syn, Tomasz żonaty z Zofią Karnkowską, córką Konstantego, właściciela majątków: Karnkowa, Oleszna oraz Szpiegowa. Ze szczęśliwego mariażu pozostało pięć córek, które po jego śmierci w 1919 r., dziedziczyły majątek. Ostatnim właścicielem Zadusznik w latach 1921-1939 był Gustaw Woyniłłowicz. Po wojnie majątek został znacjonalizowany i przeszedł na własność Skarbu Państwa Polskiego. M.in. mieściła się tu szkoła, która istnieje do dzisiaj. Dwór został wyremontowany w latach 90-tych XX w.

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budynek wzniesiony na planie prostokąta, murowany z cegły i otynkowany, podpiwniczony. Jedenastoosiową fasadę zdobi wgłębny portyk kolumnowy, zwieńczony pseudobarokowym frontonem. Część środkowa dworu jest parterowa, nakryta dwuspadowym dachem. Nieznacznie zryzalitowane skrzydła są piętrowe, nakryte dwuspadowymi dachami prostopadłymi do części środkowej. Elewacja ogrodowa również jest jedenastoosiowa. Parterowa część budynku tworzy tu znaczny ryzalit, poprzedzony szerokimi schodami wejściowymi.

Park

Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w. o pow. około 2 ha z zachowanym starodrzewem. Park jest czysty i zadbany. Przez założenie przepływa tzw. \\\"Święty Strumień\\\".

Inne

Kościół Nawiedzenia NMP wzn. w latach 1873?1875 wg proj. Henryka Marconiego
Cmentarz par. z XIX w. z zespołem grobowców dawnych właścicieli ziemskich
Drewniany wiatrak z przeł. XIX/XX w. stojący niegdyś we wsi został przeniesiony do skansenu w Kłóbce.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011, na podstawie tekstu Henryka Miłoszewskiego, \\\\\\\"Piękno ziemi dobrzyńskiej\\\\\\\", Nowości, 28.09.2005 r.