Lubin

Stan obecny

Obiekt jest remontowany,. Wokół umieszczone są tabliczki informujące o terenie prywatnym. Poza samym pałacem trwają prace przy stawianiu murowanego ogrodzenia parku (stan na październik 2017 r.)

Historia

Pałac z lat 1870-1880
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1329 r., z przywileju księcia dobrzyńskiego Władysława, zwanego później Łokietkiem. Wydał on dla czterech rycerzy, braci z rodu Ogończyków, przywilej na lokację czterech wsi: Dąbrówki, Lubina, Trutowa oraz Woli. Spośród braci najbardziej wybił się Paweł, który w 1318 r. był kasztelanem łęczyckim, a około 1337 r. wojewodą łęczyckim. Po śmierci wojewody, w 1poł. XIV w. wieś stała się własnością najmłodszego syna, Pawła Piotra Ogona. Na pocz. XVII w. część należała do Jana Orłowskiego herbu Lubicz. Na przeł. XVII i XVIII w. Orłowscy scalili majątek. W 1 poł. XVIII w. Lubin został przyłączony do dóbr kikolskich i przeszedł w ręce Zboińskich. Po 1853 r. majątek nabyli Prażmowscy, a od 1878 r. należał do Antoniego Czajkowskiego. Od 1908 r. był własnością Edwarda Landie, który w późniejszym czasie był konsulem polskim w Detroit. W 1921 r. majątek przejął Stanisław Landie. W 1929 r. obejmował prawie 500 ha gruntów. Po wybuchu 2 wojny światowej Stanisław Landie został aresztowany przez Niemców i wywieziony w okolice Królewca, gdzie zaginął. Pod koniec XX w. zespół pałacowy należał do Anny Hinckfuss, która kilkanaście lat temu wyremontowała obiekt. Trudno powiedzieć, z jakich przyczyn został opuszczony. Od tego czasu popada w ponowną ruinę.

Opis

Pałac późnoklasycystyczny. Budynek wzniesiony na planie prostokąta, piętrowy, z okazałym ryzalitem podwyższonym o dodatkową, pozorną kondygnację, zwieńczonym pseudobarokowym frontonem. Elewacje z elementami typowymi dla wielkopolskiej architektury Hebanowskiego.

Park

Park krajobrazowy z przeł. XVIII i XIX w., przekomponowany pod koniec XIX w. i powiększony ok. 1920-1925.

Inne

Zabudowania gospodarcze
2 kapliczki z pocz. XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011, na podstawie tekstu Henryka Miłoszewskiego, \\\\\\\"Urocze miejsce na ziemi dobrzyńskiej\\\\\\\", Nowości, 8.02.2007 r