Gębarzów

Historia

W XV wieku Gębarzew (Gębarzów) stanowił własność braci Jakuba i Mikołaja Herbu Powała
W 1827 roku wieś liczyła 32 domy i 214 mieszkańców. W 1839 roku wieś zaznaczona na karcie topograficznej Królestwa Polskiego pod nazwą Gemborzów. W roku 1881 wieś liczyła domów 26 i gruntu 442 morgów . Na przełomie XIX/XX wieku majątek należy do rodziny Gajewskich. Prawdopodobnie w tym czasie założono park w stylu krajobrazowym. W okresie 1915-1916 r. w czasie działań wojennych dwór został spalony a ówczesny właściciel przeniósł się do obecnego domu, który był magazynem na owoce. Dom został dostosowany do celów mieszkalnych. W tym okerie w parku posadzono nową alję grabową jako przedłużenie już istniejącej i wydzielono nowe tereny gospodarcze w miejscu spalonego dworu. Zmieniono nieco układ ścieżek i dostosowano do nowego budynku dworku. W latach 1935-1945 właścicielem był Stanisław Gajewski. W czasie okupacji niemieckiej był administratorem własnego majtku wykorzystywanego prze Niemców. W 1945 roku następuje parcelacja majątku- w większości przechodzi w ręce Państwowego Funduszu Ziemi. W 1956 roku resztówkę, park i zabudowania gospodarcze przejmuje PGR w Gębarzewie, który w po reorganizacji w latach 1979-1980 przyjął nazwę: Wojewódzki Ośrodek Postępu Technicznego w Łaziskach – Gospodarstwo Gębarzów. (Jarosław Bochyński 2024)

Park

Park o powierzchni około 3,5 ha znajduje się w zachodnim krańcu wsi. Kompozycja parku oparta była na długiej osi podłużnej i osiach poprzecznych.

Inne

Zdjęcie z 1980 roku J. Schaller.