Rumianek

Stan obecny

Własność J.S.T. Mieszkania.

Historia

Dwór z k. XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi "Rumino" pochodzi z 1288 r. Kolejne pochodzą z lat 1580-82, gdzie wieś wymieniana jest jako Ruminko i Rumkowo. W 1288 r. R. płacił dziesięcinę kościołowi w Lusowie. W 1580 r. wieś liczyła 5 łanów osiadłych i miała karczmarza, szewca i komornika. Właścicielem był wówczas Marcin Nagórski, a w 1582 r. Piotr Potulicki. W 1. poł. XVII w. dobra wraz z Jankowicami, Ceradzem Kościelnym i Lusówkiem należały do Pawła Gembickiego, kasztelana santockiego ożenionego z Barbarą Rozdrażewską. W 1645 r. sprzedali oni wszystko za kwotę 86 tys. złp. Zygmuntowi ze Skrzypna Twardowskiemu h. Ogończyk, sędziemu surrogatowi, podstarościemu grodzkiemu poznańskiemu, sekretarzowi królewskiemu. Ten ożeniony był z Małgorzatą Szołdrską, z którą miał syna Wacława. Ten ożenił się z Marianną Gorajską z Goraja h. Orla, zaś ich synowi dano na imię również Wacław. Oprócz niego ze związku tego pochodził również syn Maciej Zygmunt oraz córka Katarzyna. Wacław Bartłomiej Twardowski (1685-1757) ożenił się z Teresą Święcicką h. Jastrzębiec, z którą miał ośmioro dzieci. Najmłodszym z nich był kolejny dziedzic ceradzkiego klucza dóbr - Ignacy Michał (1724-1782), ożeniony z Rozalią Rogalińską z Dzwonowa h. Łodzia (1730-1774). W 1767 r. dziedzic Ignacy Twardowski zamienił Rumianek na dobra królewskie Modrze. Po III rozbiorze Polski wieś zabrał rząd pruski i wcielił ją do domeny Mrowino. Nie znamy pierwszych XIX-wiecznych właścicieli, zaś ok. połowy stulecia wieś należała do Ludwika Kurnatowskiego h. Łodzia, referendariusza sądu apelacyjnego. Ten ożeniony był z Izabellą Karczewską. W 1860 r. sąd poznański wystawił dobra na przymusową licytację. Ich wartość oszacowano na 42955 talarów. Nabywcami zostali nieznani nam z nazwiska Niemcy. Ok. 1890 r. właścicielem R. był Fedor von Zobeltitz. Na Rumianek oprócz domeny składała się część wiejska z 7 domami i 84 m-cami, posiadająca oddzielne 112 ha gruntów, w tym 89 ha ziemi uprawnej i 18 ha łąk. Na terenie domeny znajdowało się 10 domów ze 130 m-cami. Dobra liczyły 242 ha, w tym 182 ha ziemi uprawnej i 37 ha łąk. Na pocz. XX w. zostały odkupione przez Komisję Kolonizacyjną i rozparcelowane. Na powstałe gospodarstwa sprowadzono osadników niemieckich. W 1926 r. właścicielem 58-hektarowej resztówki po majątku był Edward Zeehaffer. (w różnych źródłach znajdujemy różne sposoby zapisu tego nazwiska: Zechawer, Zeihaffer, itp, itd...). Wieś liczyła 245 m-ców. Była tu także młockarnia parowa - własność Dreschereigenossenschaft. Przed wybuchem 2. wojny światowej właścicielami byli bracia Zeehaffer: Willhelm i Helmuth. W czasie okupacji folwarkiem zarządzał Helmuth Zeehaffer. Po 2. wojnie światowej pozostałości folwarku rozparcelowano i podzielono pomiędzy rolników. Dwór przeznaczony został na mieszkania, zaś w późniejszym okresie całkowicie go przebudowano. Obecnie przypomina blok mieszkalny.
Źródła:
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902;
Teki Dworzaczka (Regesty) Biblioteki Kórnickiej P.A.N.;
Księga Adresowa Polski dla przemysłu..., 1926;
Wielka Genealogia Minakowskiego, Marek Minakowski "Wielcy.pl";
Tarnowo24.pl: http://www.tarnowo24.pl/aktualnosc/nasze-palace-ciekawa-historia-w-rumianku
- ze strony pochodzi zamieszczone zdjęcie obiektu.
Mapster:
5590 @ Topographische Karte 1:25 000 (Meßtischblatt) cz. wschodnia (Ostdeutschland) /1870 - 1945/
- plik mapy: 3565_Gr_Gay_1940.jpg
Geoportal.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór wzniesiony na planie prostokąta, w dłuższej osi S/SW-N/NE, fasadą skierowany na E/SE (dla uproszczenia - na wschód), piętrowy, pozbawiony portyku, balkonu i cech stylowych. Pod budynkiem zachowane oryginalne piwnice.

Park

Park z k. XIX w. o pow. 2,053 ha. Park założony na planie trójkąta, zwężającego się w kier. południowym. Podzielony jest na kilka działek ewid., nie mających z założeniem wielkiego związku. Jedynie granice tych działek od północy (nr ... 58) i częściowo od płd.-zachodu (nr ...62/4) pokrywają się z granicami parku. Druga z w. wym. działek obejmuje też fragment podwórza gospodarczego. (Geoportal, 14.12.2017 r.)

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011