Redęcin

Stan obecny

Teren należący do J.S.T.

Historia

Pałac z 1. poł. XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi Redenthin pojawia się w 1297 r. Pod koniec XIII w. została ona nadana rycerzowi Virchewitz z rodu Tezlawów. W 1479 r. z nadania księcia Bogusława X, Redęcin stał się własnością von Bellowów, którzy zamieszkiwali tu już wcześniej. W 1463 r. dostali oni także dobra Miednik, w których do poł. XVIII w. stał niewielki dworek. W 1819 r. właścicielem dóbr został Gustaw von Below. Wraz z braćmi Karlem i Heinrichem popierali oni rozwój kościoła protestanckiego. Byli twórcami Ruchu Odnowy Religijnej. W 1823 r. na skutek pruskiej reformy uwłaszczeniowej rozgraniczono dobra od gruntów chłopskich. Powierzchnia gruntów dworskich zmniejszyła się z 2071 mórg do 1096. W Redęcinie mieszkało w tamtym czasie 8 chłopów, w tym dwóch z Miednika. W 1834 r., częściowo według projektu Friedricha von Schinkla wybudowano we wsi nieistniejący już pałac. W okresie międzywojennym we wsi znajdował się urząd pocztowy, wiatrak \\\"koźlak\\\", dom handlowy; poza tym swe usługi świadczyło dwóch kowali i jeden szewc. W 1939 r. we wsi mieszkało 481 osób. Ostatnimi przedwojennymi właścicielami majątku byli Gerd i Marie-Luise von Below. Mieli oni syna Fritza, a ten z kolei syna Christopha. Ten odwiedzał majętność rodową dwukrotnie; w latach 90. XX w. i w 2014 r., gdy wspomógł finansowo remont miejscowego kościoła w Zębowie (dawnego ewangelickiego). Przed remontem w kościele znajdowała się inskrypcja o patronacie rodzin Below i Zitzewitz. Na początku lutego 1945 r. właściciele zmuszeni byli uciekać przed nadciągającym frontem. Po 1945 r. pałac służył w części jako dom wypoczynkowy, a w części jako magazyn ziarna. Systematycznie rozkradany i dewastowany, ostatecznie rozebrany został w latach 70. XX w. Na terenie dawnego folwarku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, zlikwidowane ustawowo w latach 90. XX w.

Źródła:
Szlaki Turystyczne Ziemi Słupskiej; http://www.regionslupski.pl/art-droga-ksiazeca.html
Christoph von Below, "Belowsche Familienzeitung", nr 1, 2014/2015, s. 14-17

Opis

Pałac późnoklasycystyczny. Był to budynek o zróżnicowanej bryle, wzniesiony na planie prostokąta, piętrowy i podpiwniczony, nakryty wielospadowymi dachami mieszczącymi użytkowe poddasza. Na podstawie analizy starych map sądzimy, że budynek stał w dłuższej osi N-E i wejściem zwrócony był ku zachodowi. W fasadzie akcentowany portykiem kolumnowym i wieżyczką po jego lewej stronie. Umieszczony malowniczo na wzniesieniu, na które prowadził podjazd i tarasowe schody. Po lewej stronie budowli (od północy) wznosiła się sala balowa z wysokimi oknami zamknietymi od góry łukami, a z prawej dodatkowe mieszkalne skrzydło z wieżyczką. Wewnątrz pałacu, w hallu głównym znajdowały się obrazy przedstawiające sceny z historii rodu von Below. Sala balowa zdobiona była belgijskimi tapetami przedstawiającymi pejzaże włoskie.

Park

Park z 1830 r., niegdyś 15-hektarowy, obecnie o trudnej do ustalenia powierzchni ze wzgl na rosrost ekspansywnych samosiewów. Granice parku i sąsiadujących z nim drzewostanów są trudne do rozgraniczenia. Wewnątrz parku znajdował się staw, zasilany wodami przepływającego strumienia Młynówka. W parku znajdował się także cmentarz rodowy von Belowów, obecnie zdewastowany i rozkradziony.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011