Borkowo

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z 2. poł. XIX w.
Borkowo to niewielka wieś położona około 7 km na płn.-zachód od Inowrocławia. Folwark utworzony został w XIX w. przez Andreasa Samuela Von Borck, stąd też nazwa powstałej osady. Andreas ożenił się z Henriettą Sophią Maxfeld, z którą miał m.in. syna Eduarda Artura. Ten zaślubił Konstancję Michalinę Mittelstaedt i to właśnie dla nich po 1855 r. wzniesiony został obecny dwór. Od 1865 r. właścicielami 579-morgowego majątku została rodzina von der Luche, a po 1872 r. por. Gebhardt Utz. Dobra odziedziczył jego syn Albert, który przebudował dwór. W 1888 r. sprzedał majątek Gustawowi i Moritzowi Wolfom. Gospodarstwo specjalizowało się w produkcji mleka, hodowli bydła i uprawie buraków cukrowych. Wolfowie jeszcze tego samego roku odsprzedali Borkowo Ludwikowi Grzimkowi. Pod koniec XIX w. folwark stał się własnością Niemca, Fritza Kohnerta z Jaksic, ożenionego z Anną Idą Lieberküchn. Od 1905 r. majętność należała do Krista Heinecka, ożenionego z Alwiną Heinrich, potem ich syna Karla, a następnie Hansa Erxlebena (ur. w 1908 r. w Markowicach). W latach 20. XX w. dwór został powiększony o skrzydło. W czasie 2. wojny światowej wieś nazywała się Erxleben. W 1946 r. na bazie dawnego majątku utworzono Spółdzielnię Produkcyjną. W 1996 r. dwór został wykupiony przez osobę prywatną.
Opracowanie własne na podst. dostępnych źródeł w Internecie i badań terenowych.
Wszystkie prawa zastrzezone!

Opis

Budynek parterowy, zryzalitowany, z dwuspadowym dachem. Na skutek remontów pozbawiony cech stylowych.

Park

Park krajobrazowy o pow. 0,9 ha, założony w poł. XIX w. Wschodnią granicę parku tworzy pas krzewów towarzyszących dorodnym topolom czarnym. Wewnątrz parku pozostał zaniedbany staw. Drzewostan jest tu reprezentowany zaledwie przez 14 gatunków. Występują m.in. lipy drobnolistne, dęby szypułkowe, jesiony wyniosłe, kasztanowce białe i klony jawory. Z ciekawszych krzewów można tu jeszcze znaleźć głóg jednoszyjkowy, bez czarny, śnieguliczkę białą oraz bez lilak.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011