Bobrowniki

Stan obecny

Ruiny.

Historia

Zamek zbudowany ok. 1398 roku.
Przypuszczalnie w XIII w. stał tu już drewniano-ziemny gród obronny, którego zadaniem było strzec przeprawy przez Wisłę. W 1320 roku majątek stał się własnością królewską. W 1329 roku został zdobyty przez Jana Luksemburczyka, który sprzedał go Krzyżakom. W 1343 roku na mocy zawartego w Kaliszu traktatu pokojowego ziemie wróciły do Polski. W 1349 roku pojawia się pierwsza wzmianka o zamku, w którym miano spisać akt nadający Lipnu prawa miejskie. W 1377 roku Bobrowniki stały się własnością księcia Władysława Opolczyka, który w 1391 roku sprzedał je ponownie Krzyżakom. Im też przypisuje się budowę zamku w latach 1392-1396 na sztucznie usypanej wyspie w korycie Wisły.
Dom główny wybudowano na planie prostokąta o wymiarach 15x46 m. Po nim wybudowano mur obwodowy oraz wysuniętą bramę wjazdową. W południowo-wschodnim narożu postawiono wieżę, której dolna część była czworoboczna, zaś górna cylindryczna. We wschodniej części dziedzińca stały zabudowania gospodarcze. Między wieżą a skrzydłem zachodnim stał drugi budynek murowany. Całość wzmocniono przyporami. Na koniec zamek został otoczony drugim murem obwodowym. W 1404 roku Jagiełło zawarł w Raciążu pokój z Krzyżakami, w wyniku którego zamek znów obsadziła polska załoga. 20 sierpnia 1409 roku Krzyżacy ponownie zdobyli twierdzę, przypuszczalnie dzięki zdradzie ówczesnego dowódcy Warcisława Gotartowicza. W roku 1410 podczas kampanii grunwaldzkiej Jagiełło odbił zamek i odtąd był on warownią graniczną. Król Jagiełło nakazał rozbudowę twierdzy m.in.: o przedbramie połączone z bramą tzw. szyją oraz narożne baszty artyleryjskie. W XVI i XVII w. w zamku mieściła się siedziba władz oraz urzędów starostwa dobrzyńskiego. Przechowywano w nim księgi grodzkie. W Bobrownikach mieścił się także sąd ziemski i sąd miejski, na ich potrzeby zamek po raz kolejny rozbudowano. Brak remontów i modernizacji prowadził do stopniowej dewastacji zamku. W latach 1627-1628 główny budynek bez przyczyny pozbawiono dachu. Podczas potopu szwedzkiego w latach 1655-1660 zamek doznał kolejnych zniszczeń. W XVIII w. obiekt był już zrujnowany. W poł. XIX w. zamek częściowo rozebrano. Murom zagrażają ciągle wylewy Wisły.

Opis

Zachowały się pozostałości wieży, część murów wewnętrznych, fragmenty północnej i południowej części skrzydła zachodniego.