Gulczewo Stare

Województwo:mazowieckie
Powiat:płocki
Gmina:Słupno
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Park:nr rej.: 15 z 24.08.1976

Stan obecny

Dwór w kompletnej ruinie.

Historia

Pierwsze wzmianki historyczne dotyczące Gulczewa pochodzą z 1881 roku. Było wtedy własnością generała Bontempsa, Koniuszego Dworu J.K. Mości. Dobra składały się z kilku folwarków wśród których głównym było Gulczewo. W tymże folwarku były 4 budynki murowane, młyn parowy i olejarnia. W pobliżu Gulczewa był kopalnia torfu. Pierwotny tzw. „stary” dwór powstał prawdopodobnie za rządów Bontempsa. W 1879 roku Gulczewo kupuje Władysław hr. Chotomski. W 1897 roku Teodor Chrzański , przestawicie szkoły warszawskiej planistów ogrodowych, projektuje ogród w stylu krajobrazowym w Gulczewie. Od rodziny Chotomskich majątek kupuje Wacław Wolibner, kasjer cukrowniczej Spółki Akcyjnej w Borowiczkach. W 1913 roku, na licytacji, kupuje Gulczewo Władysław Stembartt. Ostatnim właścicielem był jego syn Jerzy, który gospodarował tu do 1940 roku – majątek liczył wtedy około 870ha. W czasie II WŚ w zabudowaniach mieścił się obóz robotników przymusowych? – obóz karny?. Po II WŚ na 180 ha powstaje PGR. (Jarosław Bochyński 2024)

Opis

W centralnym miejscu parku posadowione były 2 budynki tzw. „dwór stary” i „dwór nowy”
„Dwór stary” powstał prawdopodobnie w połowie XIX wieku dla rodziny Botempsów. W końcu XIX wieku nadbudowano część piętrową od strony wschodniej. „Dwór nowy” powstał w latach 20 XX wieku przerobiony z budynków mleczarni i kurników. Jeszcze w latach 1964.65 PGR przeprowadził „remont kapitalny” starego dworu i „bieżący” nowego. (Jarosław Bochyński 2024)

Park

Założenie parkowe w stylu krajobrazowym projektuje i zakłada w1897 roku Teodor Chrzański. Pierwotna kompozycja parku była jeszcze dobrze zachowana w latach 70 XX wieku. ( było go jeszcze wtedy 8,20 ha. Głównym akcentem kompozycyjnym parku była droga wjazdowa prowadząca do „Dworu Starego” od dawnej drogi Płock-Rogożno. Skręcała łukiem przed dwór (podjazd) od strony elewacji wschodniej, następnie okalała Duży trawnik i przechodziła w aleję prowadzącą do zabudowań gospodarczych usytuowanych wzdłuż granicy północnej parku. (Jarosław Bochyński 2024).