Gutarzewo

Stan obecny

Dwór nie istnieje. Rozebrany 1973.

Historia

Gutarzewo występuje w słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego z XIX w. i miejscowość ta została oznaczona na mapie topograficznej z 1839 r. W Słowniku Geograficznym podano, że Gutarzewo wieś i folwark leżą nad rzeką Łydynią, w powiecie Płońskim, gmina i parafia Sochocin. Posiadały one 21 domów, 314 mieszkańców i 574 morgi gruntów /około 306 ha/. Dobra Gutarzewo składały się w 1868 r. z folwarków Gutarzewo, Kondrajec i Zielona. Ostatnimi właścicielami Gutarzewa byli Rzępołuscy, którzy go nabyli od Cieślikowskich. Przed drugą wojną światową majątek o powierzchni okołp 12 włók (około 201 ha) został częściowo rozparcelowany przez wdowę po śmierci męża sędziego Rzępułuskiego. Okrojony majątek był przez właścicielkę oddawany w dzierżawę. Jednym z dzierżawców był Niemiec, Barcz, który zgłaszał chęć nabycia całości. Następnym dzierżawcą był nijaki Skowroński, który prowadził rabunkową gospodarkę w Gutarzewie. W 1939 roku majątek przejęli w zarząd Niemcy, wysiedlając wdowę Rzępołuską, W 1945 r. po ustąpieniu Niemców majątek został rozparcelowany. Pozostał ośrodek, który przeszedł we władanie PFZ. W skład jego wszedł modrzewiowy dwór, otaczający go ogród dworski złożony z części parkowej i sadu, podwórze gospodarcze wraz z budynkami i kilka hektarów ziemi. Budynki gospodarcze po pewnym czasie zostały rozebrane na materiał budowlany. Podwórze gospodarcze zostało zaś zaorane. Podobnie zaorana została droga ongiś prowadząca na południe od dworu W kierunku Sochocina. We dworze mieszkało kilka rodzin, które otrzymały ziemię z reformy rolnej. Mieszkańcy użytkowali dwór do czasu pobudowania własnych zagród. W 1973 r. zdewastowany dwór podzielił los budynków gospodarczych i został rozebrany. (Jarosław Bochyński 2024)

Park

Park dworski z 1 poł. XVIII w. Park posiadał charakter parku krajobrazowego.

Inne

Źródła :
Ewidencja parku w Gutarzewie
Zdjęcia z 1978 roku: M. Hałlas i M. Jędrus