Gawarzec Górny

Stan obecny

Nie istnieje, pozostałości parku.

Historia

W XVII wieku Gawarzec Górny należał do rodziny Gawareckich herbu Nałęcz. W 2 połowie XVIII wieku gospodaruje tu sędzia ziemski Franciszek Gawarecki – w tym czasie miejscowość liczy 14 domów, jest tu dwór i wiatrak. Na początku XIX wieku majątek dzierżawi Franciszek Stobiecki. W końcu wieku XIX wieś miała 11 domów i 112 mieszkańców. Folwark liczył 564 morgi i miał murowanych budynków 8 z drewnianych 6. Po I WŚ Gawarzec Górny przechodzi w ręce Filleborna, który gospodaruje tu do II WŚ. W czasie II WŚ w folwarku gospodarują Niemcy. Po II WŚ majątek rozparcelowano a park wraz z dworem przekazano 8 klasowej szkole. W roku szkolnym 1960/70 wybudowana zostaje nowa szkoła . W 1970 dwór zostaje rozebrany – pozostaje tylko drewniany magazyn i murowana lodownia. (Jarosław Bochyński 2023)

Park

Park został założony w pierwszej połowie XIX weku w stylu krajobrazowym. Dwór usytuowany był w centralnej części parku. Po północno-zachodniej stronie dworu był budynek gospodarczy i lodownia. Głównym akcentem kompozycyjnym parku były aleje tworzące czworobok wokół dworu. Aleje po stronie wschodniej i północnej obsadzone były lipami a po stronie zachodniej lipami i jesionami południowa kasztanowcami. W zachodniej części parku był staw. Północną granicę parku stanowiła rzeka Gawarka, przez którą przerzucony był kamienny mostek. Park w części północnej i północno zachodniej przecinały nieregularne alejki obsadzone drzewami liściastymi. Po południowej stronie dworu był podjazd i partie trawnikowe obsadzone pojedynczymi drzewami, grupami krzewów i kwiatami. W zachodniej części parku był sad. Wjazd przez murowaną bramę we wschodnio południowej części parku. (Jarosław Bochyński 2023).

Inne

Źródła - Ewidencja Parków Zabytkowych Województwa Płockiego