Łomnica

Stan obecny

W końcu 2WŚ na wielki dziedziniec położony wewnątrz zabudowań dworskich wjechały ciężarówki, z których wyciągnięto drewniane skrzynie. Zawierały przede wszystkim cenne zbiory bibliofilskie .
W 1946r wywieziono z Łomnicy 600 tomów książek, które odeszły razem z innymi do Krakowa ...

Obecnie pałac jest zamieszkany przez indywidualnych użytkowników i znajduje się w zasobach AWRSP. Niestety, wiele pomieszczeń jest kompletnie zrujnowanych.

Historia

Wspomniana po raz pierwszy w zgorzeleckiej księdze miejskiej, pod rokiem 1391, jako majątek rycerskiego rodu von Grisslau (Gritzlau). Od 1420 roku osada stała się dobrem kolejnej rodziny v. Hochberg, która posiadała tutaj dochody do 1454 roku. Po przekazaniu Łomnicy (niem. Lomnitz) przez króla Władysława Jagiellończyka braciom v. Gersdorff, miał miejsce znaczący jej rozwój. Wyrazem tego było wzniesienie w XVI wieku renesansowego dworu.

Przebudowana w 1620 roku rezydencja, w kolejnym stuleciu została w znacznym stopniu zniszczona podczas pożaru (1739). Na jej miejscu dziedzic v. Seidel kazał wznieść barokowy pałac, który w 1825 roku należał do okręgowego komisarza policji Karla Christiana Israela. Później majątek zakupił baron Rudolph Bernhard von Stillfried-Rattonitz, posiadacz rozległych dóbr w Sudetach i na Łużycach. Po nabyciu w 1841 roku Łomnicy, nakazał dokonać częściowej przebudowy pałacu. Zachowany został główny trójkondygnacyjny korpus budynku oraz część mansardowego dachu. Podobno naroża uzupełniono wieżami, ale nie można wykluczyć, iż wykorzystano tutaj renesansowe alkierze. Najważniejsze jednak było to, że nowy właściciel po zakończeniu prac budowlanych utworzył tutaj tzw. Alodium - główną siedzibę swych dóbr, przyczyniło się do zapełnienia wszystkich pomieszczeń drogimi meblami oraz dziełami sztuki.

Trzy lata wcześniej Rudolf Stillfried przekazał dobra Lomnitz - swemu synowi Heinrichowi, który pozostał tu tylko przez pewien okres. W roku 1870 dziedzicem był Johann August Ullrich. Z kolei w 1913 roku osiadł tu na stałe znany malarz Wilhelm Schulz-Rose . Swoje obrazy eksponował zarówno w swej rezydencji, jak i podczas wystaw.

Opis

Budynek jest murowany, dwuskrzydłowy o wnętrzach dwu i trzytraktowych, nakryty dwuspadowymi dachami łamanymi. W salach parteru zachowały się sklepienia krzyżowe i stropy z dekoracją sztukatorską.
Niegdyś pałac otaczał piękny park pełen starych rzeźb. W parku znajdowało się mauzoleum .

Park

Park, XVIII, 2 poł. XIX w, ze starodrzewiem.

Inne

W Rejestrze Zabytków - zespół pałacowy:
- pałac, 1732, XIX, nr rej.: A/5384/489/J z 24.02.1977
- zabudowania gospodarcze, XVIII-XIX, nr rej.: j.w.
- park, XVIII, 2 poł. XIX, nr rej.: 844/J z 12.07.1984