Niechmirów

Stan obecny

Pałac nie istnieje.
Został spalony przez wojska Radzieckie w 1945.

Historia

Obecny stan zespołu pałącowo-parkowego to wynik działań wojsk radzieckich i powojennej dyrekcji PGR-u (1955-1993). Pierwsi w 1945 r. spalili większość obiektów pałacowych, w tym okazały pałac. Z pożaru uratowały się wówczas jedynie zabudowania gospodarcze i oficyna.
Ogrodzenie (z przekazów Pana J. Partyki) nazywane przez okoliczną ludność "słupnica", w czasie budowy drogi zostało rozbite na ceglany gruz i znajduje się dziś pod asfaltem drogi, a modrzewiowe deski spalone.
PGR tak dalece zaniedbali pozostałe obiekty, oficyna popadła w ruinę, tak że obecnie nadają się tylko do rozbiórki. Stosunkowo najlepiej ze wszystkich obiektów dworskich zachowała się kaplica.

Ciekawostką Niechmirowa jest jedno z największych w Polsce - cmentarzysko kultury łużyckiej odnalezione w 1932r.

Opis

Kaplica pałacowa, ob. kaplica p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP, wzniesiona w 1729 r. przez Olszewskich, przebudowana w 1876 r. w stylu neogotyckim i restaurowana w latach 1960 - 1970.
Jest to budynek murowany na planie ośmioboku, z czterema niższymi ryzalitami. Wnętrze kaplicy nakryte jest płaską kopułą z z latarniami. Ołtarz pochodzi z początku XVIII w., podobnie jak znajdujący się w nim obraz NMP.
Z przekazów (P. J. Partyka - opowiadania matki) w 1876 r., w czasie gdy właścicielem majątku był żyd Glicensztejn Mendel, kaplica była ogrodzona szczelnie płotem z desek, nr rej.: A/61 z 19.09.2008


Z dawnego zespołu dworskiego przetrwała zabytkowa, murowana, klasycystyczna oficyna dworska wzniesiona na przełomie XVIII i XIX w. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce wydany w 1953 r. tak opisywał dworską oficynę: "Murowana, piętrowa, podpiwniczona. Na planie prostokąta z ryzalitami na osi boków dłuższych. W ryzalicie frontowym zwieńczonym trójkątnym szczytem wejście w półkoliście zamkniętej wnęce, ujęte kolumnami w wielkim porządku. Piwnice sklepione kolebkowo. Zachowany częściowo dwutrakowy układ wnętrza. Nad oknami parteru trójkątne szczyty w półkolistych płycinach. Dach czterospadowy". Jej ruiny zlokalizowane są na niewielkim wzniesieniu, na skraju dawnego parku dworskiego. Ściany piwniczne są nieotynkowane, ceglane z wmurowanymi w dolnych partiach otoczkami kamiennymi. Kondygnacja parteru otynkowana zaprawą wapienno-piaskową. Na podłogach leży gruz. Z dawnego stropu pozostały jedynie nieliczne belki stropowe. Jedynie szczątkowo zachowała się stolarka okienna.Drewniane schody na piętro są już bardzo zniszczone. Na piętrze pozostaly jedynie mury i dębowe futryny okienne. Na wewnętrznej stronie portyku widnieje napis "Roku Pańskiego ... ". Na ścianach wewnętrznych budynku resztki farby świadczą o jego funkcji mieszkalnej., nr rej.: 291 z 28.12.1967

Park

Park, XVIII/XIX w.
W podworskim parku spotkać można kilka pomników przyrody, cenne graby, klony, lipy i dęby ( W 2007 r. podczas wichury przewrócił się największy i najstarszy dąb oznaczony jako pomnik przyrody). Park z czterema alejami grabowymi, jedną kasztanową wpisany jest do rejestru zabytków.

Inne

W Rejestrze Zabytków :

- zespół dworski:
- oficyna dworska, XVIII/XIX, nr rej.: 291 z 28.12.1967
- park, XVIII/XIX, nr rej.: 835 z 28.12.1967
- kaplica dworska, ob. kaplica pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, 1876,
nr rej.: A/61 z 19.09.2008