Warszawa - Pałac Kazimierzowski

Stan obecny

Rektorat Uniwersytetu Warszawskiego, Muzeum Historii UW.

Historia

Początek budowy pałacu datowany jest na 1632 rok. Fundacja jest przypisywana królowi Zygmuntowi III. Budowla była juz ukończona w 1643 r. Pałac powstał jako letnia rezydencja królewska, był nazywany " Villa Regia". Po zniszczeniach wywołanych najazdem szwedzkim, król Jan Kazimierz odbudował pałac przy pomocy architektów Izydora Affait i Tytusa Burattini. Pałac stał się główna rezydencja króla, noszący od tego czasu nazwę pałacu kazipmierzowskiego. W 1695 roku wybuchł pożar, po którym budynk odbudowany dopiero w latach 1737-1739 na zlecenie ówczesnego właściciela,  hrabiego Aleksandra Sulkowskiego. Pałac otrzymał wówczas barokową fasadę i blaszana kopułę wyrozniającą się na tle Warszawy. W 1766 roku pałac nabył król Stanisław August, następnie tworząc tam Korpus Kadetów. W 1765 rozpoczęto z polecenia króla gruntowna restauracje wnętrz. W 1814 r, z inicjatywy Stanisława Staszica  odrestaurowano palac po niewielkim pożarze i dobudowano dwóch skrzydeł bocznych, prostopadlych do pałacu. W 1822 do pałacu przeniesiono Liceum Warszawskie i bibliotekę. Od tego czasu budynek należał do Uniwersytetu Warszawskiego. Około 1863 roku pałac został odnowionyprzez architekta Antokiego Sulimowskiego. W latach dziewięćdziesiątych XIX w. ponownie odrestaurowano budynek. W czasie wojny pałac spalił się, ale udało się rozpocząć odbudowę już w 1945 roku, gdy Uniwersytet wznowił działalność. Odbudową kierował Piotr Biegański. Obecnie pałac jest siedzibą rektora i prorektorów. 

Opis

Barokowy pałac z XVII w. Zbudowany na planie litery E, jako trójkondygnacyjny budynek nakryty dachem czterospadowym. Elewacja frontowa posiada niewielki ryzalit z tarasem zwieńczonym frontonem, wspartym na czterech kolumnach korynckich w wielkim porządku. Ryzalit ten mieści główne wejście do budynku. Elewacja ogrodowa jest wzbogacona przez trzy ryzality, tworzące zarys litery E. Pomiędzy ryzalitami, na wysokosci pierwszego piętra, znajdują się tarasy wsparte na czworokatnych filarach. Fasady główna i ogrodowe są dziewiętnastoosiowe, boczne - osmioosiowe. Fasady zdobione są boniowaniem i pilastrami korynckimi w wielkim porządku.
Wnętrza mają układ dwutraktowy, dekorowane są w duchu późnego barku i klasycyzm.

Park

Na skarpie wiślanej poniżej pałacu istnieje ogólnodostępny park zwany Kazimierzowskim, rozciągający się na powierzchni ok 4 ha. W parku dominują lipy i klony, znajduje się tam również niewielki staw i plac zabaw dla dzieci. Na terenie parku znajduje się zabytkowa obudowa źródła, widoczna od strony ul. Oboźnej oraz pomnik Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Planowana jest rewitalizacja parku wg projektu Grzegorza Chodkowskiego, Przemysława Wolskiego i Rafała Mroczkowskiego.

Obecny park powstał w latach 60tych XX w. na miejscu ogrodu farmakognostycznego i botanicznego założonego w 1809 r przez Szkołę Lekarską. Ten ogród powstał zaś na terenie dawnego zwierzyńca i ogrodów pałacu Kazimierzowskiego i Szkoły Rycerskiej.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011