Kraków - Pałac Lubomirskich

Historia

Pałac z XVIII w., powstał przez połączenie i przebudowanie trzech kamienic w XVII w., od drugiej połowy XIX wieku jego właścicielem była rodzina Lubomirskich.
W połowie XVIII w. rezydencja była własnością ks. Józefa Klemensa Czartoryskiego.
Aktualny wygląd pałac otrzymał po przebudowie w latach 1873-1874, przeprowadzonej przez krakowskiego architekta Maksymiliana Nitscha dla księżnej Lubomirskiej w wyniku rozbudowy dawnego pałacu Czartoryskich, połączenia kamienic, dodania drugiego piętra oraz neobarokowej fasady.
W swojej rezydencji Lubomirscy zgromadzili bogaty zbiór cennych obrazów i mebli.
W 1858 r. w pałacu zorganizowano Wystawę starożytności i zabytków sztuki.
Książęca siedziba była jednym z centrów życia towarzyskiego dawnego Krakowa.

Do dnia dzisiejszego w pałacu zachowało się okucie XVIII-wiecznej bramy z kołatką oraz barokowy portal z herbem Lubomirskich - Szreniawą.
Zachowały się również barokowe stiuki zdobiące wielką sień przejazdową.
Wiele z dawnej świetności zachowały też reprezentacyjne wnętrza pierwszego piętra (piano nobile).
Po zakończeniu II wojny światowej pałac stał się m.in. siedzibą Instytutu Francuskiego (od 1946 r. przez 53 lata).

wg wikipedii

Opis

Pałac z XVI w.