Szczecinek

Stan obecny

Bardzo dobry

Historia

Pozostałości warowni posadowione są na południowym obrzeżu miasta lokowanego w 1310 roku. W roku 1885 wyspę na której wznosił się książęcy zamek przekształcono w półwysep na jeziorze Trzesieka. Wyspa ta oddalona była około 60 m od linii brzegowej. Pierwotnie na wyspie wznosił się gród rozbudowany w roku 1310 z inicjatywy księcia Warcisława IV. Wg Z. Radackiego murowany zamek powstał jednak nieco później bo około 1350 roku.

Układ przestrzenny zamku pozostaje dla nas niestety jedynie hipotezą. Najprawdopodobniej było to regularne założenie na planie prostokąta z bramą od północy. Najstarszym elementem założenia był ceglany, jednokondygnacyjny, podpiwniczony dom posadowiony na planie prostokąta o wymiarach 13,6 X 35,5 m. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że elewacje domu były w wysokości parteru ozdobione romboidalnymi wzorami z cegły zendrówki. Rozbudowa siedziby nastąpiła w II połowie XIV wieku. Dom podwyższono wówczas o jedną kondygnację. Dalsze przekształcenia założenia nastąpiły w XV i XVI stuleciu. Wg Z. Radackiego w latach 1459-1474 powstało skrzydło bramne od strony północnej. Wg ikonografii XVII wiecznej skrzydło to miało trzy kondygnacje i posiadało czworokątną wieżę od wschodu.
Brama na dziedziniec umieszczona była w zachodniej części skrzydła i poprzedzona była długim mostem wiodącym na przedzamcze. Na XVI wiek datuje się powstanie cylindrycznej wieży o średnicy około 8 m, przy wschodnim szczycie głównego domu mieszkalnego. Górne kondygnacje wieży miały konstrukcje szkieletową. Dziedziniec wewnętrzny o wymiarach 35 X 40 m zamknięty był od wschodu i zachodu murami kurtynowymi. Na lata 1606-1610 datuje się przekształcenie skrzydła południowego w formach renesansowych.
Przebudowa ta zainicjowana była przez księcia szczecińskiego Filipa II. W końcu I ćwierci XVII wieku z inicjatywy księcia Ulryka rozebrano skrzydło północne na miejscu którego wzniesiono nowy budynek, który przetrwał do 1801 roku. Skrzyło południowe od końca XVII wieku było wielokrotnie przebudowywane przez co całkowicie zatraciło swoje pierwotne cechy. Z epoki średniowiecza do dziś zachowały się jedynie dolne partie murów obwodowych.