Miłakowo

Historia

Zamek krzyżacki znajdował się na terenie ufortyfikowanego miasta w jego północno-zachodnim narożniku. Od zachodu stroma skarpa opadała ku rzece Miłakówce, gdzie ulokowany był młyn zamkowy. Na wschód od zamku w jego pobliżu znajdowała się brama miejska zwana Ornecką.
Zamek datowany jest na II ćwierć XIV wieku. Jego funkcją była siedziba komornika podległego komturii elbląskiej. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1354 roku. W 1659 roku zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie. Rok 1804 znów okazał się nieszczęśliwy dla warowni, tym razem została zdobyta przez wojska napoleońskie. Ten fakt zadecydował ostatecznym zatrzymaniu rozwoju warowni i spowodował jej powolne popadanie w ruinę.
Pierwotnie zamek posiadał trzy skrzydła oraz dwie wieże. Założenie było regularne. Główna wieża umieszczona w narożniku północno-zachodnim, będąca również wieżą fortyfikacji miejskich posadowiona była na planie czworokąta. Wjazd główny do zamku znajdował się od wschodu.
Plan z 1756 roku pochodzący z Albumu Dewitza pokazuje znaczenie militarne zamku dla miasta, z którym sprzężony był wspólnymi fortyfikacjami i pięciokondygnacyjną, nakrytą spadzistym dachem wieżą.