Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Stanica
Miniatura StanicaMiniatura StanicaMiniatura StanicaMiniatura StanicaMiniatura StanicaMiniatura Stanica

Zdjęcie archiwalne

Miniatura Stanica

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Tymoteusz SłowikowskiAgnieszka KocięckaAndrzej KwasikJoanna Kwoka

Stanica

Haltauf

Województwo:dolnośląskie
Powiat:strzeliński
Gmina:Przeworno
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy
Obiekt:pałac, nr rej.: 270/918/WŁ z 31.12.1982
Park:nr rej.: 269/962/WŁ z 27.12.1983

Stan obecny

Pensjonat.
Edit 2017 - właściciele niezwykle uprzejmi. Można zobaczyć pałacyk w środku, a także wynająć przeuroczy pokoik gdyż właściciele prowadzą usługi hotelarskie. Klimat jest niezwykły.

Historia

Pałac (nr 4), wzniesiony w XVIII w., przebudowany około 1830 r. i rozbudowany w ostatnim ćwierćwieczu dziewiętnastego stulecia.
Miejscowość założona najpóźniej w pierwszej połowie XVI w. Co najmniej do końca szesnastego stulecia w rękach rodu von Sebottendorf. Następnie w 1630r. własność Adama von Saurem auf Eichau, a w 1643r. Sigismunda von Gaffron. Po śmierci Sigismunda von Gaffron Stanica należała do jego córki Julianny, małżonki Adama Hannibala von Kohlhaus. W posiadaniu rodziny von Gaffron majątek pozostał przynajmniej do 1783r. W 1830r. właścicielem dóbr był von Minkwitz. Dwa lata później majątek wrócił w ręce rodziny von Gaffron. Przedstawiciel tej rodziny, dyrektor Königlische Kredit-Instytut jako właściciel posiadłości w Stanicy wymieniony był między innymi w 1845r.
W 2 poł. XIX w. niewielki majątek w Stanicy (105ha) wszedł w skład dóbr henrykowskich wielkiej księżnej Sophie von Sachsen-Weimar. Przed 1902r. posiadłość została zakupiona przez Juliana Moesa i połączona z majątkiem w Konarach. Od 1905r. dobra Konary-Stanica (łącznie 495ha) należały do dr praw Georga Heimanna. W latach dwudziestych XX w. odziedziczył je dr Ernst Heinrich Heimann.
W rękach rodziny Heimann pozostały zapewne do końca drugiej wojny światowej, następnie znacjonalizowane i przekazane Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu. Według informacji ze strony internetowej Gminy Przeworno dwór w latach siedemdziesiątych XX w. został doprowadzony do ruiny i zamierzano go rozebrać. Tak się jednak nie stało i od 1988r. budynek jest własnością prywatną. Obecnie zabytek można zobaczyć tylko z zewnątrz, terenu wokół nie ogrodzono.

Opis

Obiekt neogotycki, murowany z kamienia i cegły, potynkowany, zbudowany na planie litery ?L?, częściowo podpiwniczony, dwukondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, nakryty dachem dwuspadowym z lukarnami. Fasada (elewacja zachodnia) o nieregularnym układzie osi, z centralnym głównym wejściem, poprzedzonym murowanym gankiem. W elewacji południowej trzykondygnacyjny ryzalit, zwieńczony schodkowym szczytem. Od wschodu dobudowana dwukondygnacyjna drewniana loggia. W narożniku pd.-wsch. niewielka ośmioboczna wieżyczka.
Elewacje pozbawione większości ozdobnych detali, zachowana neogotyckie nadokienniki, wydatny gzyms między kondygnacjami i fryz z ceramicznych kształtek. Ściany szczytowe podobnie jak ryzalit wieńczą schodkowe szczyty. Układ wnętrz przekształcony, nieregularny, w niektórych pomieszczeniach przyziemia zachowane sklepienia: klasztorne, kolebkowe i kolebkowe z lunetami.

Dwór w Stanicy nazywany bywa pałacem miłości. Według legendy został on wzniesiony przez właściciela majątku w Konarach dla zakochanego w cygance syna.

Park

Do dworu przylegają resztki parku krajobrazowego z XIX w., częściowo otoczonego kamiennym ogrodzeniem z ceramicznymi kształtkami. W pobliżu pochodzące z lat 1863-1865 zabudowania dawnego folwarkwww.palaceslaska.plu: oficyna, obora, budynek gospodarczy.

tekst: www.palaceslaska.pl

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Waldemar Siara8 lat i 8 miesięcy temu
Pałac ten jest częścią mojego życia, gdyż w latach 1963-1981 mieszkali tam moi dziadkowie Aleksander i Ella Kolasinscy z synem Dietrem. Znam każdy zakamarek samego pałacu oraz przyległego do niego parku. Prawie wszystkie ferie i wakacje spędzałem w tym wspaniałym. "Pałacu Miłości", której dużo otrzymałem od moich dziadków, których przymilnie nazywałem "moi slodcy". Od czasu ich śmierci w 1981r odwiedzałem Pałac tylko kilka razy, ale zawsze odżywały najpiękniejsze wspomnienia. W tym roku zamierzam znowu tam pojechać - z rodziną i przyjacielem. Polecam wszystkim ten uroczy Pałac.