Borucin

Stan obecny

Własność J.S.T. Zamieszkały.

Historia

Dwór z poł. XIX w.
Pierwsza wzmianka o Borucinie pochodzi z 1412 r. W tym właśnie roku wieś założył Szegotha de Boruczino h. Wczele. Pod koniec XV w. wieś należała do Bnińskich. Od 1. poł. XVII w. właścicielami wsi byli Lipscy, a pod koniec stulecia Barbara z Miaskowskich h. Bończa i Wacław Lipscy, którym w 1690 r. urodził się syn Jan Aleksander, późniejszy podkanclerzy koronny, ks. siewierski, biskup łucki i krakowski, kawaler orderu Orła Białego. Następnie poprzez małżeństwo Eufrozyny Lipskiej z Wojciechem Wolskim, majątek przeszedł w ręce tegoż. Do Wolskich należał przez kolejne kilkadziesiąt lat; w międzyczasie wymieniane jest także nazwisko Bielskich. W 1718 r. w Kuczkowie Jan Bielski ożenił się z Zofią Wolską z Borucina. W 1736 r. dziedzicem był Stanisław Wolski, ożeniony z Konstancją z Kamińskich. W 2. połowie XVIII w. posesorami byli Bardzcy, a na pocz. XIX w. Bobrowscy. W 1805 r. Kazimierz Bobrowski ożenił się z Heleną Kurcewską. Kolejni w księgach metrykalnych zapisani są Jan Kanty i Biblianna (?) z Balickich Orzechowskich, którym w 1818 r. urodziła się córka Cecylia. W tym czasie dziedzicami byli Kiedrowscy. Piotr Kiedrowski zmarł w 1821 r. a majątek odziedziczyła wdowa, Marianna z Bogdańskich (zm. w 1848 r.). W Borucinie w tym okresie wymienia się Przespolewskich, być może byli oni posesorami majątku? Od około poł. XIX w. wieś należała już do Tomickich i posiadała miano dóbr rycerskich - Rittergut. Marceli Tomicki zmarł w 1864 r., a dobra odziedziczył po nim Edward Tomicki. W 1880 r. Borucin dzielił się na wieś, dominium i olędry w pow. pleszewskim. Wieś liczyła 8 domów z 73 mieszkańcami, olędry 6 domów z 38 m-cami wyzn. katolickiego. Na terenie dominium znajdowały się 4 domy z 91 m-cami, w tym 89 katolików i 2 ewangelików; 34 analfabetów. Liczyło ono 1142 mórg powierzchni. W 1883 r. Tomicki sprzedał 292-hektarowy majątek Antoniemu Zakrzewskiemu z Gutów za 234 tys. marek, a trzy lata później ten odsprzedał Borucin niejakiemu Szafarkiewiczowi. Zaledwie po kolejnych 3 latach wieś kupił dla swojego syna Kazimierza Dionizy Oberfelt, za kwotę 235 tys. marek. W 1926 r. majątek liczył 259,5 ha i przynosił 795 talarów czystego dochodu gruntowego. Specjalizował się w hodowli bydła czarno-białego rasy nizinnej i konia szlachetnego półkrwi. Włascicielem był Fritz Wallmann. W latach 1939-45 wieś nosiła nazwę Beckersfeld. Po wojnie dobra przejął Skarb Państwa Polskiego.

Źródła:
Wikipedia
Księga Adresowa Gosp. Rolnych Woj. Poznańskiego 1926
Teki Dworzaczka (Regesty)
Zdjęcie: Strona internetowa: Pleszew.naszemiasto.pl, http://pleszew.naszemiasto.pl/artykul/pleszew-inwestuje-w-ekologie-buduje-przydomowe-oczyszczalnie,1799595,art,t,id,tm.html

Opis

Dwór wzniesiony na planie nierównomiernego prostokąta w dłuższej osi wschód-zachód. Część środkowa nakryta dachem dwuspadowym, części boczne - czterospadowymi. Od wschodu znajduje się wejście umieszczone centralnie w nieznacznym ryzalicie części piętrowej. Ryzalit zwieńczony trójkątnym frontonem z oculusem. Dachy kryte dachówką, z lukarnami w cz. wyższej.

Park

Park z XIX w. o pow. 3,7 ha. Porośnięty głównie olchą. Podwórze gospodarcze zlokalizowane na wschód od cz. rezydencjonalnej. Jeszcze dalej na wschód staw o pow. 0,45 ha. Układ przestrzenny założenia dworskiego w znacznej mierze zachowany.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011