Lokalizacja
Współrzędne GPS (zapis dziesiętny): 52.2705, 17.682
Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu




Bieganowo
Województwo:wielkopolskie
Powiat:wrzesiński
Gmina:Kołaczkowo
Rodzaj obiektu:Pałac
Powiat:wrzesiński
Gmina:Kołaczkowo
Rodzaj obiektu:Pałac
Rejestr zabytków
Zespół:pałacowy, nr rej.: 1444/A z 12.04.1973Stan obecny
Własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.Historia
Pałac z pocz. XX w.Bieganowo jest wsią bardzo starą, historia jej sięga czasów prehistorycznych, o czym świadczą ślady i pozostałości cmentarzysk oraz różne znaleziska. W 1210 r. zapisano imię Biegan, a pierwsza pisana wzmianka o wsi pochodzi z 1288 r. Wieś była własnością Grzynalitów Bieganowskich aż do XVII w. W czasach \"potopu\" w 1657 r. wojska cesarskie mające działać przeciw Szwedom spaliły Bieganowo. W 1729 r. właścicielem majątku był Franciszek Kowalski herbu Korab, który wybudował tu drugi drewniany kościół. Wieś następnie należała do Broniszów, Jana Sergiusza i Stanisława (1880 r. ). Poprzez małżeństwo Heleny Bronisz z Marianem Grabskim kolejnymi właścicielami aż do 1939 r. stali się Grabscy. Obecny pałac został zbudowany w latach 1914-1916 wg projektu Stefana Cybichowskiego dla Edwarda Grabskiego. 21 lutego 1911 r. w Poznaniu poślubił on Janinę Nepomucenę Prądzyńską herbu Księżyc. Z małżeństwa tego narodziło się ośmioro dzieci: Helena, Maria, Jan, Leon, Edward, Barbara, Bolesław i Teresa. Leon i Edward (syn) Grabscy działali od 1940 r. w Warszawie w konspiracyjnych Narodowych Siłach Zbrojnych. Byli uczestnikami powstania warszawskiego i obaj zginęli podczas działań bojowych. Po wybuchu wojny został razem z rodziną wysiedlony do Gniezna, a następnie trafił do Warszawy, gdzie włączył się czynnie do konspiracji. W połowie sierpnia 1944 r. został wraz z żoną i dwiema córkami wysiedlony z Warszawy i osadzony w obozie przejściowym w Pruszkowie. Stąd został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Pracował m.in. jako robotnik przymusowy w Badische Uhren Fabrik GmbH w Furtwangen. Przebywał tam razem z żoną i dwiema córkami. Młodsza z nich - Teresa, nie przeżyła pobytu w obozie i zmarła z wycieńczenia w lipcu 1945 r. W 1946 r. Grabski wrócił do Polski. Nie mogąc osiąść w promieniu 100 km od swego majątku, zamieszkał najpierw w Krakowie, a następnie przeniósł się do Tarnowa, gdzie mieszkał w latach 1946-1950. Władze Polski Ludowej odmówiły mu prawa do emerytury. W Tarnowie m. in. pomagał córce i zięciowi w prowadzeniu niewielkiego sklepu żelaznego. W 1950 r. przeniósł się do Poznania, gdzie mieszkał aż do śmierci. Zmarł 8 marca 1951 r., a 12 marca 1951 r. został pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu.
Komentarze
Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.