Gorzków

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z XIX w.
Gorzków to wieś leżąca 6 km na południe od Iwanisk i 16,5 km na północ od Staszowa. Wieś wzmiankowana w XV w. przez Jana Długosza. Należała wtedy do parafii w Iwaniskach. Z Gorzkowa pisał się Mikołaj, rektor Akademii Krakowskiej i biskup wileński w latach 1408-14. W XVII w. Gorzków należał do Jana Andrzeja Morsztyna, poety oraz Stanisława Morsztyna, poety, tłumacza i wojewody.
W 1827 r. wieś miała 18 domów i 109 mieszkańców. Ok. 1880 r. stanowiła wieś z folwarkiem, w pow. opatowskim, gminie Małkowice i parafii Kiełczyna. Były tu wówczas 23 domy i 221 mieszkańców. Dobra obejmowały 373 morgi, zaś do włościan należało 176 mórg. Na przełomie XIX i XX w. właścicielami majątku byli Michał Rudzki h. Prawdzic (1854-1924) z żoną Natalią Chelińską (1862-1914). Mieli oni pięcioro (?) dzieci: Henryka (1883-1944), Krzysztofa (ur. 1888), Helenę (1892-1960), zamężną za Gustawa Skotnickiego h. Bogoria; Joannę (1889-1979), zamężną za Adama Jana Sułowskiego i Zofię (1894-1981), zamężną za Stanisława Psarskiego h. Jastrzębiec.
Krzysztof w 1918 r. ożenił się z Janiną Szawłowską i mieli trzech synów: Krzysztofa, Michała i Jacka. Krzysztof był głównie znanym architektem, a za odbudowę zamku w Będzinie otrzymał Order Polonia Restituta. Zmarł w 1967 r. w Sosnowcu. W 1930 r. wieś nadal leżała w gminie Małkowice, a jej właścicielem był Henryk Rudzki. Dobra obejmowały wówczas 180 hektarów. Po 2. wojnie światowej zabrał je i rozparcelował Skarb Państwa Polskiego.
Źródła:
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902;
Słownik Historyczno-Geograficzny P.A.N.;
Marek Jerzy Minakowski - Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego;
Księga Adresowa Polski, 1930;
Geoportal;
Mapster:
11799679 @ WIG - Mapa Szczegółowa Polski 1:25 000 /1929 - 1939/
- plik mapy: P46-S32-C_1936_LoC_G6520_s25_.P6.jpg
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór parterowy i nakryty dwuspadowym dachem, fasadą skierowany na południe z lekkim odchyleniem zachodnim, z piętrowym, trójosiowym ryzalitem pośrodku, zwieńczonym trójkątnie. Analogiczna wystawka znajduje się w elewacji tylnej. Na osi wejścia głównego znajduje się duży, okrągły podjazd.

Park

Park o pow. około 3,5 ha, nieco przerzedzony w części wschodniej, gdzie jego wnętrze stanowią obszerna polana.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011