Morsko - Zamek Bąkowiec

Historia

Ruiny zamku wznoszą się na szczycie skalistego wzniesienia pomiędzy Podlesicami a Morskiem. Zamek nie był dotychczas przedmiotem szczegółowych badań archeologiczno-architektonicznych. Większość informacji na temat dziejów zamku zamieszczanych w różnych publikacjach jest daleka od prawdy. Pierwsza wzmianka o zamku zwanym w średniowieczu Bąkowiec pochodzi z 1389 roku i dotyczy ówczesnego kapelana zamkowego. Przekazy z lat 1416-18 wymieniają burgrabiego a dokument z 1422 roku wzmiankuje samo castrum. Początki zamku są nie do końca jasne. Pierwszym właścicielem wymienianym w dokumentach z 1390 roku był Mikołaj Strzała. Fundacja zamku, który pełnił wcześniej funkcję strażnicy państwowej przypisywana jest Kazimierzowi Wielkiemu, albo co bardziej prawdopodobne księciu Władysławowi Opolczykowi. Przed 1392 rokiem warownia została zakupiona przez Piotra herbu Lis- późniejszego komornika ziemskiego krakowskiego (1393). Następnie Bąkowiec zmieniał właścicieli, którymi byli kolejno Jan z Sieciechowic oraz Mikołaj Morawiec z Konaszówki. W roku 1435 zamek przeszedł w posiadanie rodziny Koziegłowskich. Nie jest do końca pewne kiedy zamek przestał pełnić swoje pierwotne, obronne funkcje.
Warownia wzniesiona została z miejscowego, łamanego wapienia. Posadowiony był na wydłużonym planie zbliżonym do powierzchni zajmowanego przez siebie wierzchołka wzgórza. Założenie wyposażone było z kilku budynków oraz zamykającego dziedziniec muru obwodowego. Całość miała powierzchnię około 500 m2. Od północnego-zachodu do wzgórza przylegał oddzielony fosą osobny dziedziniec o funkcji gospodarczej, możliwe że otoczony osobną fosą oraz wałem obronnym. Południowe zbocze wzgórza zamkowego zostało zabudowane w latach 1929-1933 budynkiem mieszkalnym projektu arch. Witolda Czeczotta. Niedawno powstało w pobliżu również domy ośrodka wypoczynkowego.