Salino

Stan obecny

W 2004 roku nabyła go osoba prywatna i utworzyła w nim gospodarstwo agroturystyczne.

Historia

Salino (Saulin) to wieś, która była wymieniana po raz pierwszy w dokumencie z 1268 roku. W 1344 roku Wielki Mistrz zakonu krzyżackiego darował Salino jako wyposażenie szpitala Świętego Ducha w Gdansku. W 1494 roku patronat nad kościołem w Salinie bezprawnie przejął Wawrzyniec Krokowski. Spór o jego zwrot trwał długo. Sprawa zakończyła się w sądzie, który nakazał zwrócić wsi szpital Świętego Ducha w Gdańsku pod groźbą klątwy. Krokowscy zlekceważyli wyrok. W okolicznych wsiach ogłoszono ich ekskomunikę, odprawiano egzorcyzmy oraz wypędzanie szatana z zamku w Krokowej. Jeden z potomków Krokowskich najprawdopodobniej przegrał posiadłość w karty. Nowym właścicielem w 1658 roku został Bnin Solicki. Nabył on Salino w drodze zastawu. W XVI i XVII wieku wieś należała do rodu von Chinow. W 1704 roku nabyła go rodzina von Rexin. Salino do 1756 roku stanowiło część majoratu Wódka-Gniewino. Tak wynika z tekstu dokumentu, podpisanego 17 sierpnia 1756 roku przez Fryderyka Wielkiego. Ostatnim przedstawicielem rodu był Johann Friedrich Alexander von Rexin.
Dwór znajdujący się w Salinie pochodzi z XVIII wieku (niektóre źródła podają 1758 rok) i został wzniesiony przez ówczesnych właścicieli ? ród von Rexin. Po II wojnie światowej wszedł w skład PGR-u. Później służył za ośrodek wypoczynkowy oraz dom pracy twórczej. W 1987 dwór częściowo spłonął, ale został starannie odnowiony.

Źródła:
opis pochodzi z bazy http://dipp.info.pl/index.php/baza-dipp/item/5-powiat-wejherowski/65-dwor-salino
Urlich Dorow ?Zapomniana przeszłość. Upadek pomorskich majątków rolnych na przykładzie powiatu lęborskiego
www.salino.pl

Opis

Budynek jest unikatowym przykładem szlacheckiego dworu, w którym połączono tradycje polskiego dworu (alkierza) oraz pomorskiego budownictwa ryglowego. Pokryty trzciną, parterowy z dwoma alkierzami.

Park

Park krajobrazowy z XVIII w.

Inne

W głębi parku stoją ryglowe zabudowania gospodarcze i czworaki z XIX w., a także współczesne, choć stylowo nawiązujące do starej zabudowy obiekty agroturystyczne.