Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się

Lubaczów

Województwo:podkarpackie
Powiat:lubaczowski
Gmina:Lubaczów (miejska)
Rodzaj obiektu:Zamek

Rejestr zabytków

Obiekt:wzgórze zamkowe z zabudową dworską, nr rej.: A-708 z 16.01.1984 oraz A-812 z 3.10.1995

Historia

Obecnie po królewskim zamku pozostały jedynie relikty posadowione w obrębie miasta na prawym brzegu rzeki Lubaczówki. Po założeniu zamkowym zachował się rozległy, w kształcie płaskiego stożka kopiec ziemny. Pierwsze badania archeologiczne zostały przeprowadzone już w 1937 roku i dokonał ich M. Śmiszko. Wiedzy na temat historii i struktury zamku dopełniły badania przeprowadzone w roku 1975 przez A. Gruszczyńską oraz w roku 1986 przez M. Proksę. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi dopiero z 1211 lub 1214 roku i zawarta jest w latopisie halicko- wołyńskim. Na początku XIII wieku ukształtowane włości lubaczowskie przekazane zostały traktatem spiskim wojewodzie krakowskiemu Pakosławowi Lasocicowi z rodu Awdańców. Wcześniej w miejscu murowanego zamku wznosił się gród swym rodowodem sięgający XI wieku. Jan z Czarnkowa i Jan Długosz zgodnie przekazują, że zamek został wzniesiony z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego. Badania archeologiczne wykazują, że ten pierwszy zamek wzniesiony był z drewna. Z początku warownia pełniła funkcję siedziby urzędników zarządu terytorialnego. Dokumenty pochodzące z lat 1377-78 notują pierwszego kasztelana lubaczowskiego. W latach późniejszych miejscowe ziemie należące do województwa bełskiego były ośrodkiem powiatu i starostwa grodowego a od II połowy XVI wieku niegrodowego. Pierwszy zachowany opis zamku pochodzi z roku 1534. Nie wiemy dokładnie jak przeobrażał się zamek, gdyż relikty z czasów Kazimierza Wielkiego są słabo rozpoznane. Za najstarszy zachowany element uchodzi murowana ściana chroniąca zamek od południa zakończona dwoma wieżami o dwóch ścianach murowanych, dwóch drewnianych. Według M. Proksy mur ten został wzniesiony w połowie XV wieku z inicjatywy książąt mazowieckich. W roku 1534 zamek był częściowo zrujnowany. Siedziba starostów złożona była wówczas z obwodu obronnego złożonego z drewnianego parkanu oraz wież otaczającego wewnętrzny dziedziniec zabudowany również drewnianymi budynkami. Przygródek otoczony był również drewnianymi fortyfikacjami złożonymi z parkanu i trzech wież. Wewnątrz przygródka funkcjonowały stajnie, browar i łaźnia. Przygródek oraz zamek oddzielone od siebie były dwoma przekopami przez które przerzucony został most. W roku 1578 założenie składało się już z czterech skrzydeł oraz dziedzińca wewnętrznego. Upadek rezydencji rozpoczął się pod koniec XVI i na początku XVII wieku podczas najazdu Tatarów.

Inne

Pozostałości zamku i fortyfikacji, XVI-XVII w.

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.