Przyszów

Historia

Ledwie czytelne ruiny zamku wznoszą się na lewym brzegu Łęgu, na niewielkim wzniesieniu. Obiekt wciąż nie doczekał się kompleksowych badań naukowych. Jan Długosz za fundatora zamku uznaje Kazimierza Wielkiego, który wzniósł obwarowaną budowlę z wieżą jako swój ?zameczek myśliwski?. Zamek służył mu jako siedziba podczas łowów w pobliskiej Puszczy Sandomierskiej. Tutaj również w roku 1368 król wystawił akt lokacyjny dla miasta Lwowa. Inny wielki kronikarz Jan z Czarnkowa sprawę zamku przemilcza. W XVI wieku zamek pełnił funkcję siedziby hetmana Jana Amora Tarnowskiego. Nowy właściciel nie traktował już zamku jako siedziby myśliwskiej, gdyż w epoce zagrożenia tureckiego przekształcił ją w obwarowaną budowlę. Był również fundatorem kaplicy. Kapelan zamkowy uposażony został z podatków starostwa sandomierskiego. Inwentarze XVI wieczne przybliżają nieco stan zamku z czasów Tarnowskiego.
Warownia była w większości drewniana, otoczona drewniano-ziemnymi fortyfikacjami. Założenie składało się z zamku górnego posadowionego na planie czworoboku oraz zamku średniego, w obrębie którego znalazły się budynki murowane z drewnianą nadbudową. Zamek posiadał również gospodarcze podzamcze. Zamek zakończył swoje funkcjonowanie w 1624 roku kiedy to zniszczony został przez wojska tatarskie. Z 1657 roku pochodzi ostatni opis warowni mówiący o jej złym stanie technicznym. Obiekt wymaga dalszych badań.