Wojcieszów Górny - Pałac (ul. Miedziana 1)

Stan obecny

Po drugiej wojnie światowej pałac był kilkakrotnie remontowany. W 1977 r. urządzono w nim Państwowy Dom Dziecka. Obecnie w budynku mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.

Historia

Od 1851 r. dobra ziemskie Lest i Stimpel liczące ponad 200 ha powierzchni należały do Traugotta Busse, bankiera z Berlina. Około 1870 r. ufundował on istniejący do dziś pałac zbudowany w stylu neorenesansu francuskiego, rozbudowany pod koniec XIX w. Po śmierci Trauggota Busse (zm. po 1894 r.) majątek odziedziczyła wdowa Ludka Busse z domu von Swirtun. W księdze adresowej z 1905 r. jako właściciele posiadłości o powierzchni 233 ha zostali wymienieni Ludka Busse i jej syn Andreas. W 1921 r. majątki Lest i Stimpel należały już do Karla Fitznera. Następnie, co najmniej od 1930 r., były własnością firmy wapienniczej Kaltwerk Tschirnhaus A.G. z Legnicy.

Opis

Murowana dwukondygnacyjna budowla na planie kwadratu , tynkowana , podpiwniczona , przykryta interesującym wielospadowym dachem mansardowym. W nim bogato zdobione facjatki. Wejście główne to schody a nad nimi czterofilarowy portyk. Od strony ogrodu również schody i loggia z tarasem. Należy szczególna uwagę zwrócić na na oprawę otworów okiennych czyli stylizowane obramienia okienne, różnorakie lukarny /okienka ozdobne/ , pilastry i gzymsy. Podobne stylem pałace budowano znacznie wcześniej we Francji, jest to więc styl neorenesansowej willi.
Do pałacu przylega park ze stawem

Park

Malowniczo założony w 2-giej poł. XIXw. park przylega do fasady tylnej pałacu, ukształtowanej poprzez loggię i taras ze schodami w elewację ogrodową. Budynek pałacu poprzedzony został szerokim podjazdem i obsadzony drzewami. Za pałacem teren bezpośrednio przylegający do niego ograniczony został od strony parku strumieniem (dzisiaj wybetonowanym kanałem) z mostkiem, poprzez który wiodła droga do ogrodu. Pierwotnie, jak wykazują stare mapy, strumień łączył się z sadzawką znajdującą się po zachodniej stronie założenia (obecnie nieistniejącą). Naturalną granicę parku od strony wschodniej stanowi koryto rzeki Kaczawy. której brzegi obsadzone zostały drzewami.
Centralną częścią założenia parkowego jest niewielki staw, połączony wąskim kanałem z rzeką i obrośnięty drzewami. Staw ten obiegała wkoło aleja, od której rozchodziły sie promieniście alejki biegnące na obrzeżu parku.Po zachodniej stronie na skarpie została założona polana widokowa ,lekko unosząca się ku górze ,od południa zamknięta ściana drzew.Ponadto za stawem w południowej części parku zachowały sie drzewa krzewy sadzone w formie klombów.