Krajowice

Historia

Ruina średniowiecznego zamku wznosi się na szczycie wzniesienia na północ od wsi. Teren zamku nie był objęty badaniami naukowymi stąd nikła wiedza na jego temat. Najstarsza wzmianka na temat zamku Golesz pochodzi z 1319 roku. Jest do dokument traktujący o sporze o własność zamku pomiędzy ówczesnym jego posiadaczem- klasztorem tynieckim a zgłaszającym doń pretensje Jakubem herbu Bogoria- podkomorzym sandomierskim. Z roku 1320 pochodzi następny dokument. Jest to wyrok sądu rozstrzygający spór o prawa do zamku. Prawa te zostały przyznane podkomorzemu sandomierskiemu jednocześnie nakładając na niego obowiązek odbudowy zamku. Nie wiemy dokładnie kto był fundatorem zamku. Możliwe, że wznieśli ją Bogoriowie a w latach późniejszych przeszła w posiadanie benedyktynów z Tyńca. Zamek został zniszczony podczas najazdu wojsk siedmiogrodzkich Jerzego II Rakoczego w 1657 roku. W roku 1689 został sporządzony inwentarz zamku, który określa go jako „spustoszały od dawnego czasu”.
Budowla wznosiła się na wyrównanym wierzchołku wzniesienia. Majdan o średnicy 30-40 m otoczony był wałem ziemnym, zachowanym fragmentarycznie do wysokości 3 m i poprzedzonym fosą. Według inwentarza przeprowadzonego w 1865 roku przez T. Żebrawskiego zamek miał kształt murowanego czworoboku i był wyposażony w dwie okrągłe wieże. Dziś istnieją tylko nikłe pozostałości murowanej bramy oraz resztki baszty o wymiarach około 6/6 m. W murach baszty grubości 1,6-2,1 m zachowały się pozostałości po trzech strzelnicach.