Dubiecko

Stan obecny

Dom i park w dobrym stanie. Obiekt dostępny - hotel.

Historia

Pozostałości po XVI wiecznym zamku rodziny Stadnickich widoczne są w dolnych partiach pałacu wzniesionego w tym samym miejscu, na wzniesieniu nad doliną Sanu, na południowy wschód od miasteczka. Zamek został rozpoznany podczas badań architektonicznych i archeologicznych prowadzonych w latach 60 tych XX wieku.
Miejscowość po raz pierwszy pojawia się w dokumencie pisanym w roku 1407 kiedy to Władysław Jagiełło zezwala na założenie miasta dziedzicowi Mikołajowi Kmicie z Wiśnicza. Według XVI wiecznego przekazu Andrzeja Boboli miejscowe dobra przypadło Piotrowi Kmicie już w roku 1389. Z tego samego dokumentu dowiadujemy się, że w tym samym czasie na terenie miasteczka wznosił się drewniany zamek, który uległ spaleniu podczas wizyty królowej Bony. Następny dokument potwierdzający istnienie zamku pochodzi z 1441 roku.
Drugi zamek ulokowano w innym miejscu, po przeciwnej stronie Sanu. Z dokumentu Andrzeja Boboli dowiadujemy się, że ową kamienicę zbudował nowy dziedzic Stanisław Mateusz Stadnicki w 1 poł. XVI wieku. Po śmierci fundatora zamku w roku 1563 miasto oraz obronna rezydencja przeszły w posiadanie Andrzeja, który niedługo potem odsprzedał cały majątek Stanisławowi Krasickiemu. Nowy właściciel wraz ze swym synem Jerzym przebudowali rezydencję ozdabiając ją nową kamieniarką. Wykonawcą nowej oprawy architektonicznej był Sebastian Czeszka. Krasiccy władali zamkiem aż do 1851 roku, przez ten cały czas w wyniku wielokrotnych modernizacji zamek zmienił swoją formę i stał się klasycystycznym pałacem.
Pałac ten bez większych zmian zachował się do dziś. Mury XVI wiecznego zamku Stadnickich przetrwały w obrębie pałacu oraz na południe od niego. Zamek ten był najprawdopodobniej założeniem na planie czworoboku. Skrzydła południowe i północne zajęte były przez jednotraktowe budynki. Możliwe, że na przełomie XVI i XVII wieku dziedziniec wewnętrzny został otoczony krużgankami. Założenie było otoczone fosą. Przekształcenia zamku odebrały mu jego pierwotne walory obronne.

Park

Park, XVIII/XIX w.

Inne

Ruiny zamku (piwnice), 2 ćw. XVI, XVII w.