Witostowice

Stan obecny

Własność prywatna. W zamkowej kapliczce odbywają się regularnie msze święte dla okolicznych mieszkańców.

Historia

Zamek witosławicki, powstał prawdopodobnie w XIV w. dzięki fundacji książąt Ziębickich, z 1331r. pochodzi pierwsza wzmianka źródłowa o zamku książęcym. W XVI w. ówcześni właściciele- ród von Stosch- przebudowali całkowicie obiekt na potężną rezydencję renesansową, której nadano bardziej obronny charakter. Ta niezwykła budowla swoje najcięższe czasy przeżyła podczas krwawej wojny 30-letniej. Wówczas w jej murach chroniła się okoliczna ludność. Po śmierci ostatniego przedstawiciela von Stoschów zamek wielokrotnie zmieniał właścicieli, by ostatecznie w 1736r. przejść w ręce cystersów z pobliskiego Henrykowa. To oni zlecili remont zamku, wzbogacili go o figury św. Jana Nepomucena i św. Floriana z pracowni rodziny Jaschke z Barda. Jednak tuż po zakończeniu prac remontowych wybuchł pożar, który wszystko zniszczył. Odtworzono więc tylko pomieszczenia użytkowe, przez co zamek stracił swój dotychczasowy, świetny niegdyś wygląd. W 1810 r. dobra zostały zsekularyzowane, a kolejni właściciele wykorzystywali nawodny zamek na mieszkania dla swoich pracowników, zniekształcając również bryłę zamku. Od 1945r. obiekt użytkowany był przez miejscowy PGR, co zakończyło się jego kompletnym zdewastowaniem.

Opis

Renesansowy zamek na wyspie z XVI w. Przebudowa z tego okresu nadała starszej budowli większego znaczenia, w takiej formie zachował się do dziś. Zamek posiada ziemne fortyfikacje z 5 kolistymi bastejami oraz dwie fosy zasilane dopływami Oławy. Na wyspę prowadzą dwa kamienne mosty. Zamek otacza też trzecia linia obrony- kamienny mur o długości około 1150 metrów. Sam zamek zbudowano na planie litery 'u', z bocznymi skrzydłami otaczającymi dziedziniec, posiadający studnię i otwarty na zachód. W południowo-wschodniej części budynku znajduje się najwyższa, pięciokondygnacyjna, kwadratowa wieża. Nieopodal wyrasta okrągła, dwukondygnacyjna wieża. Pozostałe części zamku są bardzo zróżnicowane pod względem wysokości, dwu-, trzy- i czterokondygnacyjne, nakryte w większości dachami naczółkowymi. Podjazdu strzegą barokowe figury świętych, pomiędzy nimi droga prowadzi do niewielkiego ryzalitu w północnym skrzydle, mieszczącego bramę wjazdową. Na fasadach zachowały się fragmenty boniowania i opasek okiennych, a we wnętrzach zobaczyć można oryginalne sklepienia.

Park

Park krajobrazowy ze starymi dębami, w chwili obecnej zaniedbany.

Inne

Barokowa kuźnia nieopodal zamku.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011