Korfantów

Stan obecny

Opolskie Centrum Rehabilitacji

Historia

Pierwsze wzmianki o Korfantowie pochodzą z XIV w. Miejscowość początkowo należała do książąt opolskich, później przechodziła z rąk do rąk niemieckich rodzin śląskich- majątek najdłużej należał do Schaff Gotschów, którzy kupili dobra w 1539r. W 1616r., z inicjatywy właściciela, Pilchnera, został wybudowany zespół pałacowo-parkowy. Przebudowywany poważnie był trzykrotnie: w XVIII w., w 1819 r. i w 2. poł. XIX w. Do 1945 r. pałac był siedzibą właścicieli obecnego Korfantowa. Po II wojnie światowej budynek przez pewnien czas mieścił polską administrację, później stał opustoszały, narażony na szabrowanie i dewastację. W latach 60. XX w. był już poważnie zniszczony. Przekazany wówczas na ośrodek zdrowia, został uratowany przed zniszczeniem i odzyskał swoją świetność przynajmniej zewnętrznie (sprawowana funkcja budynku pozbawiła go wewnętrznych cech stylowych). Obecnie zespół rehabilitacyjno-ortopedyczny

Opis

Późnorenesansowy pałac z XVII w. Budynek posadowiony jest na niewielkim wzgórzu w dolinie rzeki Ścinawy Niemodlińskiej. Plan zamku opiera się na kształcie podkowy, trzy skrzydła zamykają czworoboczny, wewnętrzny dziedziniec, otwarty od zachodu. Wschodnia część układu zawiera budynek bramny i oficyny. Pałac murowany jest z kamienia i cegły, otynkowany, w centralnej części fasady znajduje się ryzalit mieszczący drzwi wejściowe, opasane kamiennym portalem. Skrzydła pałacu są przeważnie dwupiętrowe, nakryte dachami dwuspadowymi. W północno-wschodnim narożniku wznosi się czterokondygnacyjna, kwadratowa wieża. W narożniku południowym stoi niska baszta. Skrzydło północne posiada krużganki wychodzące na dziedziniec. Do pałacu prowadzą szerokie ?końskie schody?. Fasady zdobione są niewielkimi gzymsami międzykondygnacyjnymi. Warte uwagi są dwa późnorenesansowe portale, wewnętrzny i zewnętrzny. Wnętrza dostosowane do potrzeb pacjentów całkowicie zatraciły cechy stylowe zamku.

Park

Park krajobrazowy wraz z kompleksem leśnym przylega do zamku od północy. Założony ok. 1800r, a przebudowany w 2. poł XIX w. pierwotnie dzielił się na dwie części, Jeleni Ogród i Starą Bażanciarnię. Na terenie parku rosną trzy pomniki przyrody- dęby szypułkowe liczące ok. 350-450 lat.

Inne

Oficyna, nr rej.: 855/64 z 8.05.1964
Budynek bramny, nr rej.: 854/64 z 8.05.1964

Archiwalne zdjęcie: wg. litografii XIX w., ze zbiorów Woj. Biblioteki Publ. w Opolu, wydawca Wacław Bagiński- Wrocław
dodał Jerzy M. polskiezabytki.pl