Komorno

Stan obecny

Pałac niszczeje dostęp z zewnątrz przez park od strony parkingu.

Historia

W XVII wieku właścicielem dóbr, do których zaliczało się Komorno, był von Mannstein. Znajdująca się tam pierwotnie późnobarokowa siedziba spaliła się w XVIII wieku i w roku 1760 zbudowano obecny dwór. Budynek został zniszczony w 1945 roku, a w trakcie prowadzonych już po wojnie prac (1947), znacznie zatarte zostały jego cechy stylowe. Od 1858 roku właścicielem dworu był Edward Tillger, a potem kolejno hrabina Sophie Stiellfried Rattonitz zu Breslau (1886-1912) i Maria Eleonora von Anlock (ok. 1917). W latach 1930 i 37 Ludwig Deloch auf Dobersdorf wymieniany jest jako właściciel dóbr komorzańskich. W latach 60-tych dwór został zaadaptowany na potrzeby szkolne i mieścił się w nim internat. Obecnie właścicielem obiektu jest powiat Kędzierzyn-Koźle.

Opis

Budynek klasycystyczny, parterowy.
Dwór położony jest w północnej części miejscowości, na zachód od głównej arterii prowadzącej z Reńskiej Wsi do Krapkowic. Otoczony jest niewielkim parkiem, a od strony południowej znajdują się zabudowania folwarczne. Zbudowany został na planie prostokąta z dłuższym bokiem na linii wschód-zachód oraz ze znajdującymi się na osi ryzalitami: płytszym w elewacji ogrodowej (północnej) i silniej wysuniętym w elewacji frontowej (południowej). Ryzality poprzedzone są tarasami i schodami: jednobiegowymi od południa i lustrzanymi od północy. Budynek jest trójkondygnacyjny, murowany z cegły i otynkowany. Postawiony został na wysokim cokole, w którym mieszczą się piwnice. Ostatnią kondygnację zajmuje poddasze. Dwór nakryty jest dachem mansardowym z lukarnami. Elewacja frontowa jest 9-osiowa o regularnym rytmie okien (3+3+3). Dominującym elementem jest dwukondygnacyjny, trójosiowy ryzalit wejściowy zwieńczony trójkątnym naczółkiem, w którego środkowym polu znajduję się okulus z tarczą zegarową. Otwory okienne są prostokątne z dekoracyjnymi opaskami w partii ryzalitu. Elewacja północna jest analogiczna do południowej, za wyjątkiem ryzalitu - zamiast trójkątnego naczółka są trzy lukarny. Wnętrza dworu zostały przekształcone.

Park

Park romantyczny z 1858 roku, o nieregularnym układzie, ze stawem na którym sztuczna wyspa. W parku liczne okazy rzadkich drzew. Na zdjęciu przy pałacu zabytkowy rozłożysty platan.

Inne

Oficyna z przełomu XVIII i XIX w. Spichlerz i kuźnia.
Bibliografia
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. VII: Województwo opolskie, z. 5: Powiat kozielski, red. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Warszawa 1965, s. 20.
Karta ewidencyjna zabytku architektury - Dwór, Komorno, oprac. D. Stoces, 2003 r., Arch. WUOZ w Opolu
http://www.renskawies.pl/static.php?show=18 (10.08.2015 r.)