Głosków

Historia

Dwór został wzniesiony około połowy XIX wieku. W okresie między wojennym został dość niefortunnie rozbudowany o parterowe skrzydło nakryte dwuspadowym dachem łamanym oraz murowaną sionkę i taras od wschodu. W efekcie pierwotna, spójna bryła dworku została rozczłonkowana co wpłynęło negatywnie na wartości estetyczne. W roku 1783 miejscowy majątek był w posiadaniu Teppera (najprawdopodobniej chodzi o słynnego bankiera Piotra Fergussona-Teppera). W roku 1909 majątek należał już do Ernesta Moesa. Pod koniec lat 20 tych XX wieku dwór był własnością Henryka Kołobrzeg-Kolberga a ziemie liczyły 498 hektarów. Ostatni właściciel dworu, filister korporacji Sarmatia, walczył jako ochotnik w 1920 roku. Został zamordowany w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Obecnie dom pozostaje zamieszkały przez kilka rodzin. Pozostaje w dość dobrym stanie technicznym. Wokół roztacza się zaniedbany park.

Opis

Dwór murowany z cegły, otynkowany i malowany na biało. Składa się z dwóch części, korpusu głównego pochodzącego z czasów pierwotnej budowy oraz skrzydła bocznego pochodzącego z rozbudowy w czasie między wojennym. Korpus główny posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, parterowy, podpiwniczony, nakryty dachem naczółkowym o połaciach krytych blachą. Elewacja frontowa 5 osiowa z szeroką sionką umieszczoną centralnie zwieńczoną trójkątnym szczytem oraz nakrytą daszkiem dwuspadowym. Sionka wyposażona została w dwa boczne otwory okienne oraz dwa okna umieszczona z obu boków drzwi. Wystrój architektoniczny ograniczony został do płaskich opasek okiennych oraz pilastrów narożnych. Do elewacji bocznej dworu przylega parterowa część nakryta dwuspadowym dachem łamanym z kolejną murowaną sionką oraz tarasem od wschodu. Całość skomponowana została w duchu uproszczonego klasycyzmu.