Cisie - Zagrudzie

Historia

Dom powstał na przełomie XIX i XX wieku na polecenie rodziny Twardowskich. Posiadłość pierwotnie nazywana Cisie, w 1783 roku była własnością Dominika Przeździeckiego starosty mińskiego. W XIX wieku majątek przeszedł w posiadanie rodziny fundatorów pałacyku, w 1909 roku należał już do księdza Stanisława Szaniawskiego. W latach między wojennych posiadłość była we władaniu Jerzego Konopki. W późnych latach 20 tych XX wieku majątek należał do Stanisława Klawe a ziemia liczyła 160 hektarów. W 1927 roku kolejnym właścicielem zostaje Józef Maria Mielżyński, by po dwóch latach przekazać ją Jerzemu Konopce. Baron Jerzy Konopka (1887-1954) herbu Nowina, żonaty od lipca 1914 roku z Marią Ludwiką Sokołowską (1890-1944) herbu Korab był ostatnim przedwojennym właścicielem dóbr cisieńskich i mieszkał tu w latach 1929-1944. Po zakończeniu II Wojny Światowej w pałacyku umieszczono szkołę podstawową a potem mieszkania nauczycieli. Pałac został opuszczony w latach 80. . W 1999 roku budynek został przejęty przez właściciela prywatnego. Obecnie dom pozostaje opuszczony i znajduje się w złym stanie technicznym. Dookoła znajdują się pozostałości parku, w dość dobrym stanie.

Opis

Pałacyk został skomponowany z elementów neogotyckich, neoromańskich, oraz orientalnych. Zbudowany z cegły i otynkowany, posadowiony na nieregularnym, wydłużonym planie o nieregularnej bryle. Budowla podpiwniczona, dwukondygnacyjna w części z mieszkalnym poddaszem nakrytym dachem czterospadowym o połaciach krytych blachą. Bryła pałacyku jest silnie rozczłonkowana i składa się prostopadłościennych członów. W budowli dominuje trójkondygnacyjna wieża zwieńczona krenelażem i fryzem lombardzkim umieszczonym pod gzymsem koronującym. Zasadniczo korpus składa się z sześciu zestawionych ze sobą brył. Bryła najbardziej wysunięta do przodu jest zarazem osią główną umieszczoną niesymetrycznie. Poprzedzona została masywnym gankiem przebitym łukiem Tudora, w którym mieści się wejście główne do pałacyku. Powyżej znajduje się otwarty taras otoczony kamienną balustradą. Drzwi tarasowe zakończone łukiem ostrym i dekoracją maswerkową. Wszystkie człony skomponowane zostały jako pseudo wieże. Flankowane zostały z dwóch stron gładkimi lizenami narożnymi oraz wieńczona wydatnym gzymsem koronującym, pod którym przebiega fryz lombardzki, powyżej umieszczono krenelaż. Na jednej z elewacji bocznych pomiędzy dwa masywy wieżowe wciśnięto filarowy portyk bocznego wejścia. Otwory okienne różnej wielkości oraz kształtu.

Park

Park.

Inne

Zdjęcia z 1994 roku.Aneta Semeniuk