Turowice

Stan obecny

Główny korpus domu w trakcie renowacji (2011). Park częściowo zdziczały, częściowo zdewastowany. Obiekt dostępny z zewnątrz.

Historia

Dwór został wybudowany w II ćwierci XIX wieku dla rodziny Zielińskich. W roku 1880 nastąpiła jego rozbudowa. Dwór o momentu powstania do zakończenia II Wojny Światowej wielokrotnie zmieniał właścicieli. Po zakończeniu II Wojny Światowej we dworze ulokowano mieszkania pracowników miejscowej spółdzielni produkcyjnej. Takie zagospodarowanie dworu doprowadziło do jego szybkiej dewastacji.

Opis

Dwór składa się z dwóch części. Część drewniana i otynkowana, posadowiona na planie prostokąta, o regularnej bryle, parterowa z poddaszem przekrytym dachem czterospadowym o połaciach krytych blachą. Elewacja frontowa 9 osiowa z 3 osiowym, drewnianym, czterokolumnowym portykiem toskańskim umieszczonym centralnie, wieńczonym trójkątnym szczytem. Otwory okienne elewacji wyposażone w drewniane okiennice. Na elewacji ogrodowej pierwotny otwarty taras, zabudowany w XX wieku półokrągłym, betonowym portykiem. Część parterowa skomponowana w duchu klasycyzmu. Część piętrowa murowana z cegły i otynkowana, posadowiony na planie prostokąta, zbliżonego do kwadratu, o regularnej bryle, z poddaszem przekrytym dachem czterospadowym o połaciach krytych blachą. Elewacja frontowa 3 osiowa z trójkątnym szczycikiem dekorowanym oculusem umieszczonym na osi głównej. Elewacja dekorowana boniowaniem narożnym, oraz pasowym w partii parteru. Partia piętra o płaskim opracowaniu ścian, rozczłonkowana boniowanymi lizenami. Prostokątne otwory okienne dekorowane prostymi w piętrze i trójkątnymi w parterze naczółkami. Kondygnacje oddzielone płaskim fryzem i gzymsem kordonowym. Dodatkowe wejście zlokalizowane od zachodu. Całość skomponowana w duchu neorenesansu.

Park

Pozostałości po parku krajobrazowym.