Pęcice

Historia

Pałac został wybudowany w latach 1808- 09 staraniem ks. Pawła Sapiehy i jego żony Pelagii z Potockich. O projekt został poproszony architekt Fryderyk Albert Lessel. Pierwotnie pałac budowany był z myślą o siedzibie loży masońskiej ?Braci Polaków zjednoczonych na wschodzie Warszawy?. Następnie pałac zmienił właściciela. W roku 1818 pałac przeszedł w posiadanie Antoniego Korwin- Bieńkowskiego. Za jego czasów pałac został przebudowany i dostosowany do potrzeb mieszkalnych. Dodano wtedy do elewacji ogrodowej otwarty taras oraz dwie parterowe przybudówki dostawione do elewacji bocznych. W latach późniejszych pałac znów przechodził z rąk do rąk. W roku 1915 został zniszczony prze Niemców w wyniku działań wojennych. W latach 1918- 23 trwała odbudowa pałacu, którą prowadził architekt Romuald Gutt. Ostatnim właścicielem przed rozpoczęciem II Wojny Światowej był Janusz Marylski. Po 1945 roku pałac został przeznaczony na oddział psychiatryczny szpitala pruszkowskiego. W latach 1950- 55 trwała jego adaptacja na takie potrzeby. W roku 1976 pałac przeszedł w posiadanie Urzędu m. st. Warszawy. W latach 1977- 79 nastąpiła jego niefortunna rozbudowa mająca dostosować budynek do celów konferencyjnych. Podwyższono wtedy parterowe dotychczas przybudówki boczne. W latach 90 tych w pałacu mieścił się pensjonat ?Dwór Polski?.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, piętrowy, wysoko podpiwniczony, piwnice dwukondygnacyjne, sklepione, z poddaszem przekrytym dachem czterospadowym o połaciach pobitych blachą. Pierwotne, zryzalitowane przybudówki dostawione do elewacji bocznych, obecnie podwyższone o jedną kondygnację. Elewacja frontowa 7 osiowa z jednoosiowym dwupiętrowym ryzalitem środkowym wyposażonym w portyk wgłębny, z boniowanymi ścianami bocznymi, parą kolumn toskańskich dźwigających belkowanie, zamknięty półokrągłą arkadą dekorowaną zwornikiem w zwieńczeniu. Poniżej wnęką konchowa. Po obu stronach arkady umieszczono dekoracyjne wazony oraz płaskorzeźbione postacie Sław. Ponad gzymsem koronującym w osi ryzalitu umieszczono płaską ścianę attykową z inskrypcją. Osie środkowe w skrzydłach bocznych ślepe. Wystrój elewacji skomponowany za pomocą boniowania, zworników w zwieńczeniach otworów okiennych. Na elewacji ogrodowej umieszczono trójboczny ryzalit. Układ wnętrz dwutraktowy, przekształcony. Na osi kolisty hall i owalny salon mieszczący się w ryzalicie elewacji ogrodowej. Całość skomponowana w duchu klasycyzmu.

Park

Park krajobrazowy założony wraz z budową pałacu przez architekta Jana Chrystiana Schucha.

Inne

Rządcówka z datą w szczycie 1785- przebudowana, klasycystyczna stajnia z I połowy XIX wieku, spichrz z I połowy XIX wieku, ruiny kuźni z XVIII wieku.